Hugo Coorevits kiest voor Remco Evenepoel: “Dé sensatie van het jaar”

Mag ik mijn joker inzetten? In tegenstelling tot andere jaren vind ik het dit keer een heel moeilijke keuze. Maar doe toch maar Remco Evenepoel, vóór Van Aert en Gilbert. De Gendt in Saint-Etienne was ook wauw, net als dat uur van Campenaerts in Mexico, maar de drie anderen waren wauw wauw wauw. Met de Clasicá San Sebastian won Evenepoel een World Tour-eendagskoers, hij toonde zijn kwaliteiten als ronderenner in de Baloise Belgium Tour, pakte gauw een zege mee in Italië en showde op zijn negentiende – Europese titel en zilver op het WK – dat hij meteen wereldtop is in het tijdrijden. Wat bewijst dat hij niet enkel inlands de sensatie van het jaar is. Vijf zeges, dan sta je meteen aan de interna­tionale top. Waar Gilbert al langer vertoeft.

Bram Vandecapelle kiest voor Wout van Aert: “Veelzijdigheid troef, klasse te koop”

“Teleurgesteld? Ja, toch wel.” Elke andere renner had na een zesde plaats bij zijn debuut in de fontein van Sanremo gesprongen, Wout Van Aert was ontgoocheld, randje nors. Wééral een ereplaats. Hij had in de winter door MVDP al te vaak naast de MVP gegrepen. Twee weken eerder was hij opnieuw derde gefinisht in de Strade Bianche. Wisten hij en wij toen veel dat Fuglsang en Alaphilippe in 2019 de maat der dingen waren. Vijf dagen na Sanremo werd hij tweede in Harelbeke omdat Stybar dankzij Jungels in een zetel zat… Vloeken.

Van Aert was los de beste Belg van het voorjaar – het seizoen van de flandriens. Constant op niveau - niet terend op die ene hoogschieter na een voorts matig voorjaar zoals Philippe Gilbert. Trouwens, zonder Van Aerts materiaalpech en val was Gilbert in Roubaix nog niet thuis. Het beste moest dan nog komen. Juni: Dauphin in de Dauphiné én meer dan een klasse te sterk op het BK tijdrijden. Juli: De Tour. Locomotief in de ploegentijdrit, verpletterende sprintritwinst tegen Viviani, maar ook uitblinkend in dienst van een ander: lead-outs van één kilometer aan 65 km/u voor Groenewegen, bodyguard van Kruijswijk in de waaiers. Veelzijdigheid troef, klasse te koop. Beste debutant ooit. Dit allen werd verwezenlijkt in amper 31 koersdagen. Te veel eer voor mààr/wéér een ereplaats.

Wim Vos kiest voor Philippe Gilbert: “Wat als de anderen mochten ruilen?”

Natuurlijk Philippe Gilbert. Wie anders? Faut le faire, twee maanden voor je 37ste verjaardag een klassieker winnen waar 99 procent van het peloton natte dromen van heeft. Of boudweg verkondigen dat je alle Monumenten wil winnen en dan snel één van de twee ontbrekende kleppers op je naam schrijven. Of naar de Vuelta afzakken om je voor te bereiden op het WK en terloops twee ritten op je naam schrijven. Sowieso: dubbele ritwinst in één en dezelfde grote ronde, hoeveel Belgen kunnen dat nog zeggen? Stel dat we het Van Aert en Evenepoel zouden voorstellen. Of ze hun zeges dit jaar zouden willen inruilen voor de zeges van Gilbert? Misschien dat ze even zouden twijfelen. Maar niet lang. Er is weinig tot niets dat Parijs-Roubaix kan overtreffen.

Werner Bourlez kiest voor Remco Evenepoel: “Ook los van zijn leeftijd de beste”

Europees kampioen én vicewereldkampioen tijdrijden. Winnaar van de zware klassieker Clasica San Sebastian. Plus een ritzege in de Ionica Race en rit- en eindwinst in de Baloise Belgium Tour. En het feit dat hij dat deed als eerstejaarsprof, op zijn negentiende. Rechtstreeks vanuit de juniorencategorie. Dat is gewoon ongezien. Los van de piepjonge leeftijd is zijn palmares ook gewoon het indrukwekkendst. Evenepoel charmeert met zijn manier van koersen ook alle wielerfans. Niet te veel nadenken, gewoon koersen. Remco heeft zich op korte tijd gekroond tot de chouchou en is op zijn 19de al een echte ambassadeur voor het wielrennen. Maar genoeg over die leeftijd. Hij is nu al een grote jongen, wat mij betreft zelfs de grootste van allemaal.

Guy Van Den Langenbergh kiest voor Thomas De Gendt: “Tactische perfectie, fysieke oerkracht”

De manier waarop Thomas De Gendt op zaterdag 13 juli de Touretappe tussen Macon en Saint-Etienne naar zijn hand zette, mag nu al in het grote wielerhandboek. Tactische perfectie gekoppeld aan fysieke oerkracht. De Gendt was mee in de vroege vlucht en hield zijn laatste vluchtgezel, Alessandro De Marchi, lang genoeg aan boord. Om daarna aan de meest memorabele 15 kilometer van zijn leven te beginnen. Eén steile klim, één steile afdaling en twee ontketende Fransozen – Pinot en Alaphilippe – plaatsten De Gendt voor een mission impossible. Maar dat was buiten de waard gerekend. Nooit eerder hebben we zo staan roepen tegen een tv-toestel, met hartslagen een profpeloton waardig. Alleen al voor die 15 kilometer verdient De Gendt het.

Jan-Pieter de Vlieger kiest voor Philippe Gilbert: “37 jaar, maar nog lang niet bergaf”

Wat is straffer dan Remco Evenepoel die op zijn 19de San Sebastian wint? Philippe Gilbert die op zijn 36ste Parijs-Roubaix wint, natuurlijk. En nog eens twee ritten in de Vuelta toen hij zelfs al 37 was. Wie net zo oud is, weet dat het mannenlichaam dan normaal gezien al enige tijd aan een steile afdaling is begonnen. Weegt een klassieker zwaarder dan een werelduurrecord of een Touretappe? Misschien wel, misschien niet. Maar welke weegschaal of formule je ook gebruikt, met zijn prestaties zal Gilbert altijd eerder bovenaan dan onderaan uitkomen. Evenepoel is vanavond de evidente keuze, maar laat die volgend jaar maar winnen. Kwestie van met een mooi rond getal – 2020 – aan zijn tien opeenvolgende Flandrien-tro­feeën te beginnen.