Voor Parijzenaar en PSG-jeugdproduct Pierre Bourdin is het penaltyvoorval niet veel meer dan een fait-divers. “PSG gekwalificeerd voor de volgende ronde en met nul tegendoelpunten de grote favoriet voor de eerste plaats.” Il n’y a plus rien à dire.

“Maar voor de supporters was het geen mooie match”, zucht Bourdin. “Alleen Thiago Silva haalde zijn niveau. Dan was het twee weken geleden veel beter in Brugge.” De 25-jarige verdediger van Beerschot zat toen zelf in de tribunes van het Jan Breydelstadion. “Presnel Kimpembe had kaartjes voor mij geregeld. Het was de eerste keer dat ik Mbappé in het echt aan het werk zag. Zelfs voor een voetballer blijft dat toch een beetje speciaal. Bij zijn versnellingen zie je dan pas hoe snel hij echt wel is.”

Bourdin voetbalde in de jeugd tien jaar voor PSG en deelde er de kleedkamer met Kimpembe, Areola (Real Madrid) en Rabiot (Juventus). Meer zelfs, Bourdin droeg in die periode zelfs een tijdje de aanvoerdersband. “Een hele mooie tijd”, blikt Bourdin terug. “Ik ben fier dat ik hun ‘kapitein’ ben geweest, al waren we vooral vrienden die voor het plezier speelden. Druk was er niet. Vandaag ben ik trots dat ik naar die jongens op tv kan kijken. Ieder heeft sindsdien zijn eigen weg afgelegd, maar ik denk niet dat ze Beerschot kennen ( lacht ). Dat wil echter niet zeggen dat ik niet trots ben op wat ik zelf bereikt heb.”

Op een vrije dag of in een vrij weekend neemt Bourdin wel eens de Thalys naar Parijs. Om familie en vrienden te bezoeken, maar ook om tot rust te komen. “Parijs, dat is de plek van mij jeugd. J’adore Paris. Als ik naar daar ga, tank ik positieve energie. Het is ideaal om even niet aan voetbal te denken, om zelf even te herbronnen. Al voel ik me in België ook goed. Ik voetbal hier nu al zes jaar, het voelt aan als mijn tweede thuis.”

Gebrek aan respect

Na passages bij Cercle Brugge en Lierse verliep het avontuur van Bourdin bij Beerschot nochtans niet vlekkeloos. De Fransman werd als nieuwe leider van de defensie naar het Kiel gehaald, maar kon die verwachtingen voorlopig nog niet inlossen.

“Vorig jaar was een moeilijk seizoen”, bekent Bourdin, die een tijdlang depanneerde op de rechterflank. “Ik had nog nooit op die positie gespeeld en ik denk niet dat ik het slecht heb gedaan. Ik heb getoond dat ik ook op een andere positie uit de voeten kan, ik haalde niet mijn beste niveau. Ik wil ook niet slecht praten over de vorige coach ( Stijn Vreven, red. ), maar we waren het niet altijd eens met elkaar. Dat hoort er soms bij in het voetbal. De ene coach houdt van je, de andere niet. Ik denk niet dat hij van mij hield.”

Ook bij supporters en pers was er wat kritiek op zijn prestaties. “Ook op vlak van vertrouwen is het een moeilijk seizoen geweest. Die kritiek heeft me wel geraakt. We hebben allemaal vrienden en familie en er is altijd wel iemand die die commentaren leest. Ik besef dat je niet iedere speler even goed kan vinden. Maar kritiek geven om negatief te zijn, dat begrijp ik niet. Er moet altijd een vorm van respect zijn, vorig jaar was er soms een gebrek aan respect.”

In de aanloop naar het nieuwe seizoen heeft Bourdin er lessen uit getrokken. “De goede vorm van een voetballer, dat zit vaak in het hoofd. Tijdens de voorbereiding heb ik mezelf in vraag gesteld. Ik heb met vrienden en familie gepraat, ik heb hard gewerkt. Ik wil dit seizoen tonen dat ik een goede verdediger ben en dat ik wel een leider kan zijn. Als de kranten nu schrijven dat ik mijn niveau niet haal, geen probleem. Ik speel voor mezelf, ik speel voor de ploeg. Het is voor mij veel belangrijker dat die mensen nu in mij geloven. Van Hernan Losada voel ik veel respect. De laatste weken speel ik veel meer bevrijd en haal ik opnieuw een hoger niveau.”

Bob Peeters

Dat Beerschot sinds vorige week in een 3-5-2 speelt, zorgt voor nog meer vertrouwen. “Ik heb een profiel dat daar wel in past. Bij Lierse speelde ik al in dat systeem en Bob Peeters wilde me voor die positie zelfs naar Westerlo halen. Er zijn nog een aantal details waaraan we moeten werken, maar tegen Roeselare draaide het al goed. In de laatste matchen hadden ze toch acht keer gescoord, maar tegen ons creëerden ze amper een kans. Er was veel meer rust en sereniteit achterin. Hopelijk kan dat de komende weken ook bevrijdend werken voor onze aanvallers. Dat zij kunnen voetballen zonder het idee dat we achterin misschien toch een doelpunt zullen slikken op een tegenaanval.”

De nakende terugkeer van Seigers betekent wel dat er achterin allicht iemand zijn plaatsje zal verliezen. Bourdin haalt de schouders op. “Zijn terugkeer zal onze ploeg alleen maar helpen om betere resultaten neer te zetten. Het is aan de coach om dan de knoop door te hakken.”

Wat Beerschot vanavond ook kan helpen: een eerste overwinning op verplaatsing. In zes wedstrijden sprokkelden de Mannekes amper twee punten. “Dat is veel te weinig. In eigen huis hebben we een parcours neergezet waarmee je meedoet voor de titel. Als we die vorm kunnen doortrekken in de tweede periode en nu ook op verplaatsing punten beginnen te pakken, dan ben ik ervan overtuigd dat we mee zullen strijden voor de promotie.”