“Het is een hele geruststelling dat ik al zeker ben van kwalificatie. Ik hoef niet toe te werken naar een piek voor de Spelen en dat zorgt voor heel wat minder stress. In de maanden voor de Spelen is het ook een pak moeilijker om een geschikte wedstrijd te vinden waarin voldoende sterke concurrentie is. Dus ja, dit is ideaal”, zegt een ontspannen Lecluyse in het zonovergoten Belek, waar Team Belgium zijn traditionele olympische stage houdt.

“Het feit dat ik mijn eerste finale op een WK langebaan heb gehaald, heeft mij veel vertrouwen gegeven. Mijn toernooi was echt wel goed, maar toch was ik ook een beetje ontgoocheld want de 2:23 (het Belgische record op de 200m schoolslag dat ze in de halve finales verbeterde, red) was niet echt wat ik in gedachten had. Ik had een betere tijd verwacht. Ik koesterde ook de stille ambitie om een medaille te winnen, maar in de finale kwam ik nooit in het goede ritme. Misschien speelde het toen een rol dat ik tijdens het toernooi een paar slechte nachten heb gekend. We proberen nu te analyseren hoe we dit kunnen voorkomen en hoe ik mijn recuperatie optimaal kan krijgen zodat het in Tokio zeker niet opnieuw gebeurt.”

Nu Lecluyse op een WK van de finale heeft geproefd, wil ze dat ook doen op de Spelen. “Dat is het doel. Maar de moeilijkste stap is die van de halve finale naar de finale. Wie het best recupereert en mentaal het sterkst op de startblokken staat, heeft de beste kaarten. Ik geef mezelf een realistische kans maar ik wil mezelf ook geen druk opleggen. Wat vandaag telt, is dat ik mijn trainingsblokken van telkens zeven tot acht weken optimaal kan afwerken. Een eerste belangrijke test volgt dan in mei met het EK langebaan. Als er dan nog aanpassingen moeten gebeuren, hebben we nog twee maanden. Dat is ruim voldoende. Maar het is zeker de bedoeling om op de Spelen mijn beste prestatie ooit neer te zetten.”

Wie ongetwijfeld dezelfde ambitie koestert, is Lecluyses vriend Victor Campenaerts. De werelduurrecordhouder is wel nog niet zeker van zijn ticket voor Tokio in tegenstelling tot Remco Evenepoel. De plaatsjes in de wielerselectie zijn immers duur. “Ik hoop heel hard dat hij erbij is”, lacht Lecluyse. “Het WK was een gemiste kans. Die elfde plaats na heel wat pech was zeker een ontgoocheling. Maar vandaag is dat thuis geen gespreksonderwerp meer. Wij focussen ons op de trainingen en we vergeten zeker ook niet om te genieten want dat is ook heel belangrijk. Ik wens het hem heel hard toe dat hij naar de Spelen mag, want het is zijn droom. En als hij mag gaan, kan hij zeker op een medaille mikken.”