COLUMN MOBILITEIT

Een vertrekpunt, een eindpunt, een standpunt.

. Hoewel mijn medische kennis zich beperkt tot de bijsluiter van een doosje Dafalgan, werd ik toch door het ziekenhuis gevraagd om een lezing te geven ter opvrolijking van hun robijnen jubileum. Ik zou het toepasselijk hebben over ‘healthy urban design’, oftwel, hoe kunnen we door slimme stadsontwikkeling de gezondheid van stadsbewoners verbeteren? Een van de projecten die ik de revue liet passeren was dat van de overkapping van onze Antwerpse Ring. Overkappingsintendant Alexander d’Hooghe introduceerde mij steevast als zijn enige adviseur die nog niet kaal of helemaal grijs is. Mijn enthousiasme voor de overkapping moet het publiek niet ontgaan zijn, want het was pas tijdens de receptie en een glaasje feestbubbels later dat enkele genodigden me durfden benaderen met kritische vragen over De Grote Verbinding.

Een van de vragen die beleefd op me afgevuurd werd, polste naar mijn mening over de toenemende elektrificatie van het wagenpark. Oftewel minder beleefd vertaald: is heel uw overkappingsverhaal geen maat voor niets als we straks allemaal elektrisch rijden? Het eerste deel van mijn antwoord was een weggever. Elektrische auto’s staan ook in de file. Die technologie zal het structurele mobiliteitsprobleem in Antwerpen niet oplossen. Meer nog, ook wat de gezondheid betreft, produceren elektrische wagens misschien minder NOx, maar stoten haast evenveel fijnstof uit als ‘gewone wagens’. Bovendien produceren hun banden evenveel rolgeluid en dus ook geluidsoverlast. Wel interessant vind ik het om na te denken waar we al die elektrische wagens in de toekomst gaan opladen? Zouden we binnen de ringzone bijvoorbeeld gedeelde buurtparkings kunnen voorzien, die de parkeerdruk van de naburige wijken wegnemen? Kunnen we al die geparkeerde elektrische wagens misschien ook laten werken als een soort van grote batterij voor de hele stad? Door de centrale ligging van de Ring kunnen we in de ringzone een nieuw energiesysteem voor Antwerpen uitrollen.

En ik bleef maar doordrammen op de vraag van de arme man: dat de overkapping ongetwijfeld ook heel wat mensen zal stimuleren om überhaupt niet eens in een elektrische wagen te moeten stappen. Zo kunnen we een nieuwe ringtram of -bus vlot binnen de overkapping jagen. Meer nog, ruim veertig nieuwe verbindingen kunnen we voor fietsers en voetgangers aanleggen bij een maximale overkapping, inclusief de eerste brug over de Schelde. En al dat bewegen is dan weer heel goed voor onze gezondheid. Ruim één op de drie Belgen beweegt immers te weinig. Maar veel ingrijpender is dat we van die verkeersgoot een 18-kilometer-lang park maken, waar ook in gewoond en gewerkt kan worden op een gezonde manier. Obesitas komt immers 40% minder voor in buurten met veel groen. Bovendien betekent 10% meer groen op wandelafstand van je huis ook ruim 3% minder kans op hartfalen, depressie, angststoornissen, astma, maagdarminfecties, migraine en hoge bloeddruk.

Maar deze vraag verstomde eigenlijk in het niets in vergelijking met de vraag die ik die avond het meeste kreeg. Wanneer komt die overkapping er? Je hoorde ze nog net het woordje ‘eindelijk’ inslikken.

Jobat