Er was voor aanvang heel wat heisa over enkele nieuwigheden in Namen. Adrie van der Poel noemde het zelfs “een klote-parcours”. Zoonlief Mathieu moest op de derde rij starten, maar zat vrijwel meteen in het wiel van grote rivaal Toon Aerts. De slechtste start van de dag kwam op naam van Tom Pidcock.

Van der Poel was, ondanks de kou, meteen in goeden doen. Op de eerste passage over de nieuwe kasseistrook ging hij over alles en iedereen. De Nederlander pakte meteen vijf seconden. Aerts zag het gevaar en sloot wat later opnieuw aan. Het begin van een beklijvend duel tussen de twee tenoren.

Lekke banden en valpartijen

Aerts reed in de tweede ronde weg na een lekke voorband bij Van der Poel. De eerste van twee lekke banden voor de Nederlander. Op een bepaald moment leek Aerts namelijk te breken bij een machtige versnelling van de wereldkampioen… tot die zijn voorband weer leegliep. Intussen gaf Wereldbekerleider Eli Iserbyt zwaar onderkoeld op en reed Pidcock een dijk van cross, goed voor een mooie vierde plaats voor de Brit. Corné van Kessel was een knappe derde, Tim Merlier kwam als vijfde over de finish.

In de voorlaatste ronde leek de cross beslist. Aerts sloeg een kloof van bijna twintig seconden op Van der Poel. Vooral op de hellende stukken was de Belgische kampioen enorm sterk. Maar ook die maakte foutjes. Aerts ging in een afdaling onderuit en zag Van der Poel weer aansluiten. Even was het wapenstilstand, uitpuffen na de zware inspanningen.

Bij het begin van de laatste ronde versnelde de wereldkampioen. Aerts gaf geen krimp en bleef aan het wiel van de Nederlander plakken. En toen… bam. Zware valpartij van de Belgische kampioen, die even gedesillusioneerd bleef liggen.

Van der Poel kreeg vleugels en soleerde naar een heroïsche zege. Aerts verloor uiteindelijk bijna een minuut, maar is wel de nieuwe leider in de Wereldbeker.