Lamkel Zé verantwoordde zich niet voor zijn natrappen, een actie die hem op banbliksems van fans, ploegmaats, trainers en ook bestuur kwam te staan. Neen, hij haalde uit naar de media, omdat die volgens hem overdrijving in hun berichtgeving. “Van 1 januari tot 31 december is het Lamkel Zé dit, Lamkel Zé dat”, schrijft hij. “Het lijkt wel alsof ik in de gevangenis zit. En als ik straks België ga verlaten voor een andere club, waar gaan ze dán over schrijven?”

Hij neemt even gas terug: “Ik ben heel content dat ik bij Antwerp zit.” Maar dan heeft hij het terug over de kritiek in de media. “Ik lach er gewoon mee, en ik haal mijn schouders op. Voilà, nu weten jullie dat. Voor mij telt alleen voetbal en familie. Wat jullie over me vertellen, doet me lachen.”

Hij sluit af met de beste wensen voor 2020, uiteraard. “Een gelukkig nieuw jaar en vrede voor iedereen. En kom gerust eens af naar Antwerp als je over voetbal wil praten.” Of helemáál tot slot: “Ik zal nooit sterven, ik ben een echte leeuw.”