COLUMN MOBILITEIT

Een vertrekpunt, een eindpunt, een standpunt.

Liefste Scheldebrug,

Het is best wel lang geleden dat ik zelf een nieuwjaarsbrief mocht neerpennen. Met veel zorg, netjes tussen de lijntjes, met mijn beste vulpen en tintenkiller in de aanslag. Nu tel ik een gezegende leeftijd waarop ik ze voorgelezen krijg door mijn eigen smurfen en lieve petekindjes. Toch neem ik graag de tijd om er zelf nog eentje te schrijven. Speciaal voor jou. Want jij bent het echt waard. Samen met de heraanleg van de Scheldekaaien en de overkapping van de Ring, vind ik je een van de meest veelbelovende stadsprojecten die Antwerpen telt. Eentje die zowel de leefbaarheid van de stad structureel zal verbeteren maar ook ’t Stad haar internationale allure zal bestendigen.

Maar wees gerust, deze nieuwjaarsbrief komt niet in rijmvorm en ik ga ze ook niet ondertekenen met “je kapoen”.

Mijn briefje draagt wel vurige en sierlijke wensen voor je mee want brugontwerpen dreigen zich in Vlaanderen spijtig genoeg al vaak te beperken tot een optelsom van technische vereisten. Spijtig genoeg zijn dan ook veel van jouw collega-bruggen even sexy als die beige desktop computers van de ingenieurs waaruit hun ontwerp kwam te rollen. Maar wie verder kijkt, ziet dat jij zoveel eleganter kan zijn.

Een brug is zoveel meer dan een efficiënte verbinding tussen A en B. Een brug vormt een overgang tussen twee wijken, eentje waar de Antwerpenaar even zal kunnen opkijken en rondturen. Een brug die hen twee bijzondere minuten op hun dagelijkse fietstocht zal gunnen. Misschien houden ze wel even halt voor jou. Wat een heerlijk frisse neus zullen ze daar kunnen ophalen! Ik wens dat ze lekker langs je curven zullen kunnen zoeven, zoals op die knalrode Cykelslangen in Kopenhagen. Of dat je ons een even magnifiek schouwtoneel schenkt, zoals de Vlinderbrug in diezelfde stad, die gracieus haar vleugels ophaalt telkens er een boot onder passeert. Of zoals de Hovenring in Eindhoven, waar je als fietser met plezier een extra rondje draait op die witte, zwevende en bevallige rotonde, hoog boven het autoverkeer.

Bruggen zijn ook plaatsen waar veel wegen en routes samenkomen. Een brug geeft niet alleen toegang, maar verzamelt dus ook. Een brug is daarom bij uitstek een plaats van stedelijkheid. Als brug wens ik dan ook dat je niet alleen een snelle shortcut vormt, maar ook een plaats, een plek, een soort plein, maar dan op het water. In Bordeaux plant men zelfs een brug zo breed als een marktplein, waarop men kan feesten, optredens en voorstellingen kan houden. De Passerelle Simone-de-Beauvoir in Parijs, ziet er dan weer uit als twee sierlijke golven die in elkaar verstrengelen. Ze gunt er fietsers en voetgangers in het midden van de brug een rustplek met een heerlijk rustgevend zicht over de kabbelende Seine. Ook de Mandalbrug in Noorwegen is niet kaarsrecht, maar haar silhouet deint aan weerszijden uit tot een uitspringend balkonnetje, waar passanten even kunnen pauzeren en het landschap en nieuw cultureel centrum bewonderen. Op de draaibrug in Kingston upon Hull, staat zelfs een heus restaurant mét terras. Passanten kunnen er een drankje degusteren met uitzicht, en zelfs meedraaien telkens de burg zicht opent voor een passerende sloep.

Ik wens je dus een sierlijk, gastvrij en origineel ontwerp toe, vol vrolijke fietsers en struinende wandelaars. En wie weet, misschien wel op termijn een leuke buurvrouw of -man.

Je kampioen,

Antwerpen, 1 januari 2020

Jobat