De verzorgers en mecaniciens van NTT juichten en sprongen in het rond alsof ze net een rit in de Tour de France hadden gewonnen. We kunnen de vreugde enigszins begrijpen. Na een rampjaar 2019 met amper zeven zeges, waarvan slechts eentje in de World Tour - Edvald Boasson Hagen won de openingsrit van de Dauphiné - voelt deze zege van Giacomo Nizzolo als een bevrijding en een begin van een nieuwe, propere lei. "Giacomo is niet zo snel als pakweg Caleb Ewan, maar met een goed plan zijn veel scenario's mogelijk. Ik vond het leuk om te zien hoe de ploeg in de finale bleef knokken als een team", zegt ploegmanager Bjarne Riis.

Voor de start van de etappe had NTT in het Hilton Hotel van Adelaide nog een speciale meeting gehouden. "De voorbije dagen liep het niet zoals het moest en ik zag dat het bij de renners op hun maag was blijven liggen. Ik zei: laat ons nu eens goed met elkaar praten en als deze meeting ten einde is, wil ik jullie allemaal vrolijk zien en voeren jullie de plannen uit zoals afgesproken. Het heeft blijkbaar geloond", aldus Riis.

De 55-jarige Deen won in het verleden als ploegmanager de Tour met Carlos Sastre en diverse monumenten - De Ronde van Vlaanderen met Nick Nuyens. Maar ook na deze zege glom Riis van trots. "Dit is zo'n belangrijk moment voor onze ploeg. Er zijn de voorbije jaren veel dingen gebeurd met dit team en ook met mij. Hopelijk schenkt dit ons allemaal een boost en zullen we de komende weken en maanden nog harder kunnen werken om nog meer resultaten te kunnen boeken."

Dat Nizzolo zijn derde WorldTour-zege op 22 overwinningen kon pakken, lag ook aan het feit dat Lotto-Soudal het dit keer verknalde. Roger Kluge trok de sprint aan met een monsterlijke inspanning van 500 meter, alleen vergat de Duitser om te kijken, zodat hij niet opmerkte dat sprinter Calen Ewan niet in het wiel zat. "Ik denk dat ze een beetje overmoedig waren na de zeges van de voorbije dagen. Roger wou op zijn eentje een lead-out doen, maar hij had gewoon Caleb moeten afzetten in het wiel van Bennett. Toen bleek dat Ewan toch niet in zijn wiel zat, had Roger meteen van de kop moeten afgaan zodat Nizzolo in de wind kwam te zitten en het trosje met Ewan terug kon keren", duidt ploegleider Herman Frison.

Geen derde sprintzege dus voor Caleb Ewan, die de hand in zijn eigen boezem stak: "Ik moet duidelijk leren dat ik Roger niet mag onderschatten. Hij is een grote en zware kerel, dus ik dacht dat hij na die klim in de finale door het beste van zijn krachten heen was. Daarom koos ik het wiel van Bennett in plaats van Roger te volgen. Zo moest ik vanuit de achtergrond toekijken hoe Roger eigenlijk perfect de sprint voor Nizzolo lanceerde tot op 150 meter van de streep. Hopelijk kunnen we in de Cadel Evans Great Ocean Race terug aanknopen met de zege."

In de stand verliest Richie Porte de leiderstrui aan titelverdediger Daryl Impey, die onderweg vlijtig boniseconden sprokkelde. De Zuid-Afrikaan van Mitchelton-Scott heeft twee seconden voorsprong op de Australiër van Trek-Segafredo. Simon Yates volgt op dertien seconden. De slotklim naar Willunga Hill zal dus andermaal beslissen over de eindzege in de Tour Down Under.

Laurens De Vreese kwam niet meer aan de start. Hij heeft te veel last aan zijn schouder na een val in de vierde etappe. “Laurens kon zijn schouder niet plooien. We willen geen risico’s nemen met het oog op het voorjaar”, zegt Astana-ploegleider Stefano Zanini