“Novak Djokovic speelt misschien wel beter dan ooit”, had Mats Wilander vooraf gezegd. “Alles ziet er beter uit voor Novak Djokovic”, had Justine Henin daaraan toegevoegd. Waarmee de beste Belgische atlete aller tijden verwees naar beider fysieke conditie (de ene met een liesprobleem, de andere fris en monter), naar hun traject op dit tornooi (de ene ploeterend, de andere flanerend) en naar hun recente duels op grand slam-niveau (acht jaar dominantie voor de Serviër)…

En toch brak de eerste set met die voorspellingen. Velen hadden een stormloop van Djokovic (ATP 2) verwacht, maar het was Federer (ATP 3) die, drijvend op een stel onweerstaanbare opslagen, het scherpst aan de kamp begon. Hij flirtte dankzij drie breakpunten op de opslag van zijn rivaal in het zesde game zelfs met een 5-1 voorsprong, maar liet de kans liggen. 4-2 dus en dat bood Djokovic de strohalm die hij nodig had. Federer kwam nog wel op 5-2, maar Djokovic won de drie daaropvolgende spelletjes (5-5) en domineerde compleet de tiebreak: 6-7 (1-7).

Weerbarstige rug

Federer had meer dan zijn kansen gehad in die eerste set, maar had ze niet gegrepen. Dat hij dan al medische assistentie moest inroepen voor een weerbarstige rug, gaf aan dat er naast mentale schade ook wel eens fysieke hinder zou kunnen sluimeren. Dat de Rod Laver Arena zich in overweldigende mate achter de oude meester schaarde, baatte evenmin in die tweede set. Aanklampen lukte, domineren niet: 4-6 en twee sets in het krijt.

Federer had al twee keer diep in de afgrond gekeken de voorbije week. Eerst had hij in een supertiebreak in de derde ronde een 4-8 achterstand moeten ophalen, vervolgens werkte hij zeven matchballen weg in een kwartfinale waarin hij fysiek en mentaal kwetsbaarder leek dan ooit tevoren. Zou hij een derde keer kunnen ontsnappen? Dat lukte niet.

Amper twijfel

Naarmate het duel vorderde, bewoog de 38-jarige Zwitser steeds moeizamer. En dan maak je tegen een speler van Djokovic’ formaat nauwelijks een kans. Op routine en talent hield Federer nog wel de schijn op, maar eigenlijk bestond er amper twijfel over het eindresultaat. Djokovic zette een servicebreak neer voor 2-4, die volstond voor setwinst: 3-6.

Zeven keer eerder had Djokovic de halve finale in Melbourne bereikt, zeven keer trad hij daar als winnaar uit tevoorschijn. En telkens won hij de daaropvolgende eindstrijd. Meer dan op welke tornooi ook is die man in Melbourne een machine. Of kunnen Alexander Zverev en Dominic Thiem, die vrijdagmorgen hun halve finale spelen, voor een überverrassing zorgen?