Aan de Falconrui op de site van het voormalige Zeemanshuis hebben archeologen restanten gevonden van het middeleeuwse O. L.-Vrouwendaalklooster. Daar vinden momenteel werkzaamheden plaats voor het nieuwe stadsproject Falcon. Door de grootschaligheid van de opgraving belooft het nu al een uniek onderzoek te worden. De vondsten zullen de geheimen van het dagelijkse leven van de Falcontinnen verder prijs geven. (De site is niet toegankelijk voor publiek.)
Archeologen voeren momenteel opgravingen uit op de plek waar tot voor kort het Zeemanshuis stond, tussen de Oudeleeuwenrui en de Falconrui. Deze maken deel uit van de grootschalige nieuwbouwwerken die uitgevoerd worden door projectontwikkelaar Construction & Investment Partners NV. Op die gronden situeerde zich eeuwenlang het O.-L.-Vrouwendaalklooster, ook wel Mariëndaal of Falcontinnenklooster genoemd. De oorsprong van het klooster gaat terug tot de late middeleeuwen. De opgravingen passen in de ruimtelijke ontwikkeling van de wijk tussen het stadscentrum en het Eilandje.
Het omvangrijke klooster dateert uit de middeleeuwen en werd uitgebreid in de daarop volgende eeuwen. Bij eerdere opgravingen werden al restanten gevonden van de pastorij en van de noordelijke kloostergebouwen. Nu brengen de archeologen de kloosterkerk, delen van kloosterpand en van bijgebouwen zoals keukens aan het licht. In en naast de kloosterkerk zijn er ook resten van een dertigtal begravingen teruggevonden. Enkele opgegraven grafstenen vertellen wie er zo al begraven lag, zoals bijvoorbeeld ene Clara Buys, zus van priorin Anna Buys en overleden op 9 november 1578. Haar grafsteen toont een afbeelding van een Falcontin (foto wordt snel verwacht).
Uit bronnen weten de archeologen dat de leegstaande kloostergebouwen later werden omgevormd tot een militaire kazerne. Ook hiervan zijn muren en vloeren gevonden en zichtbaar gemaakt. De aangetroffen sporen en vondsten dateren uit de periode 14 de - 19 de eeuw. Zowat alle bouwfasen van het klooster zijn vertegenwoordigd.
Het onderzoek vormt een derde belangrijke schakel in het grootschalige archeologisch onderzoek naar het bouwblok waarbinnen het klooster zich ontwikkelde. Net die grootschaligheid maakt het onderzoek bijzonder waardevol, aangezien de opeenvolgende opgravingen het ontstaan en de evolutie van het klooster en van het bouwblok nauwkeurig in kaart brengen.
Het klooster werd oorspronkelijk gebouwd in de 14 de eeuw door muntmeester Falco De Lampage op het Valkenbroek als gasthuis. In de eerste helft van de 15 de eeuw groeide het vrouwenklooster uit tot een voornaam slotklooster, dat echter in de vergetelheid geraakte aan het eind van de 18 de eeuw en in het begin van de 19 de eeuw omgebouwd werd tot militaire kazerne. Het slotklooster bestond uit een ommuurd kloosterdomein met een kerk, pastorij, pandgang, tuinen en boomgaarden, kloostercellen, keukens en een slaapzaal. Net buiten de kloostermuren stonden huizen waarvan er vele eigendom waren van het klooster.
Na het terreinonderzoek verdwijnt een klein deel van het klooster weer onder de grond, de rest wordt afgebroken. Kleinere vondsten en onderzoeksdata worden door de archeologen verwerkt en bestudeerd om het dagelijkse leven van de Falcontinnen verder in kaart te brengen. Deze kleinere opgegraven vondsten worden nadien bewaard in het onroerenderfgoeddepot van de stad Antwerpen. De stedelijke dienst archeologie bekijkt nog of deze kleinere vondsten ergens op een publieke plek getoond kunnen worden na het onderzoek.