Een vertrekpunt, een eindpunt, een standpunt.
Het viaduct van den Dam is nog tot 24 februari afgezet voor onderhoudswerken. Een feest en een verademing voor de buurt, vindt Stijn Wens dat
Vandaag om 10:00 door STIJN WENS
Stijn Wens (45) is grafisch ontwerper. Samen met zijn vrouw en drie kinderen woont hij in de Seefhoek. Via de blog Antwerpenize.be zet hij zich in voor een epische fietsstad. Voor Gazet van Antwerpen is hij een van onze columnisten mobiliteit.
In het begin van de zomer van 2018 stortte plots een muur in aan Viaduct Dam, dat is de brug die over het Park Spoor Noord ligt en vroeger de enige verbinding was over een spoorwegemplacement tussen twee volkse wijken. Wegens stabiliteitsrisico’s is er sindsdien maar één rijstrook beschikbaar en moest het verkeer afwisselend de brug oprijden. Een meningsverschil tussen verschillende eigenaars over verantwoordelijkheid zorgde ervoor dat de situatie meer dan een jaar onveranderd bleef.
Na negentien maanden kibbelen hebben de verzekeraars een compromis gevonden en is er gestart met de herstellingswerken aan de muur. Tot 24 februari zal daarom een belangrijke verbinding tussen twee Antwerpse wijken voor gemotoriseerd verkeer helemaal onmogelijk zijn. Signalisatie werd geplaatst en vanaf de IJzerlaan en de Noordelijke Leien weten automobilisten nu dat deze handige sluiproute tijdelijk onbruikbaar is.
Ik gebruik bijna nooit een auto in onze stad en dat was vorige week niet anders toen ik door de Dambruggestraat richting Park Spoor Noord fietste. Het was woensdagmiddag, twee kinderen uit de buurt voetbalden in het midden van straat. Sommige mensen ergeren zich aan spelende kinderen, maar misschien hebben die kinderen toch ook een beetje gelijk. De Antwerpse wijk Seefhoek is vermoedelijk de meest dichtbevolkte wijk van Vlaanderen, de bewoners hebben eerder een beperkt aantal vierkante meters ter beschikking. Wat ik toen zelf nog niet had gemerkt, maar die kinderen dus wel: er is opvallend minder verkeer in onze straten. Die nieuwe ruimte die pakken we, die is voor ons, moeten ze gedacht hebben. Vrijdag fietste ik door de Lange Dijkstraat, een fietsstraat die me dankzij opvallend minder verkeer plots ook vriendelijker welkom heette.
Onze wijk ziet er geknipt echt veel beter uit. Ik heb al geleerd dat knippen, wijkcirculatie, autovrij of autoluw ongepaste woorden zijn wanneer je graag je zin wil afmaken. Maar kom dan toch gewoon eens kijken, de nieuwe realiteit van deze (tijdelijke) knip toont dat het verkeer in onze wijken beter werkt en er bovendien terug wat broodnodige ruimte vrijkomt voor de mensen die hier wonen.
Feest op ‘t Viaduct
Op woensdag 19 februari gaan we die tijdelijke vrije ruimte vieren. Iedereen is welkom op het viaduct vanaf 13u. Buurtbewoners organiseren er die dag initiaties, wedstrijden, performances en concerten. De goesting om iets te doen is spontaan vanuit het niets gestart, maar nu wil iedereen graag komen mee feesten. Het wordt een verrassende dag voor de buurt.
Een beetje rondrijden om met je wagen tot in je eigen straat te komen heeft meer voor- dan nadelen. Ik vind het handig dat een ongelukkig voorval, zoals een instortende muur, ervoor zorgt dat meer buurtbewoners nu zelf merken dat het sluipverkeer onze buurten onveilig en ongezellig maakt. Kunnen we die knip niet gewoon permanent maken in plaats van tijdelijk? Want auto- en vrachtvervoer dat niet in onze buurt moet zijn, heeft eigenlijk toch niets te zoeken in onze woonstraten.
Antwerpse fietsactivist, bezieler van burgerbeweging Antwerpenize #fietsdestad
Met de medewerking van