Het onderzoek ging in oktober 2014 van start met een klacht van de burgerlijke partijen. Zij hadden zich op meetings, die door de beklaagden georganiseerd werden, laten overhalen om agent te worden voor Flexcom. Dat bedrijf had een systeem ontwikkeld voor winkeliers om hun klanten via getrouwheidskaarten korting te geven.

Op de kaarten kon ‘flexmoney’ gespaard worden dat de klanten ook in andere aangesloten winkels konden uitgeven. Flexcom verstrekte betaalterminals, de POS-toestellen, waarmee de betalingen en kortingen vereffend konden worden. De winkeliers moesten de toegestane korting doorstorten aan Flexcom, waarna het bedrijf de opbrengst zou verdelen onder de agenten.

“Succes in Turkije”

De gedupeerden hadden als agent licenties en POS-toestellen aangekocht in de hoop het systeem te kunnen doorverkopen aan winkeliers. Hoe meer winkeliers of andere agenten ze aanbrachten, hoe groter hun vergoeding. Ze hadden tijdens de meetings te horen gekregen dat het systeem al een succes was in Turkije en dat het verder zou uitgebreid worden in heel Europa. Er was volgens de beklaagden heel wat geld mee te verdienen.

Het systeem vertoonde echter tal van gebreken waardoor het totaal niet werkte. De agenten kregen telkens te horen dat het allemaal wel in orde zou komen. Flexcom bleek uiteindelijk ook geen banklicentie te krijgen, waardoor de POS-toestellen niet eens gebruikt konden worden. Toen de benadeelden beseften dat het systeem nooit zou werken, legden ze gezamenlijk klacht neer.

Jobat

Made in Metropool

Vastgoed

Auto's in de kijker