Ik ben Barbara en beroepshalve schrijf, herschrijf en vertaal ik teksten, ook voor Het Nieuwsblad. Als ik mijn eigen levensverhaal neerschrijf, stokken de herinneringen soms en lijkt niet alles logisch op elkaar te volgen. Hoe ik ondanks alles de zelfstandige vrouw werd die ik op m’n 43ste ben, kan ik nog niet helemaal precies reconstrueren. Toch wil ik m’n verhaal hier delen. Omdat ik me niet langer schuldig voel. En omdat het hopelijk aanzet om andere slachtoffers van kindermishandeling vooruit te helpen. Net zoals m’n getuigenis in de tv-reeks Als je eens wist.

“Nog altijd als ik een sleutelbos hoor rinkelen, moet ik denken aan m’n vader die thuiskwam. In welke toestand, wisten we niet. Via m’n broer, die twee jaar ouder is, kreeg ik al vaker dingen mee uit ...