Vijf renners kozen snel het hazenpad in de openingskoers. Senne Leysen (Alpecin - Fenix), Manuele Boaro (Astana Pro Team), Matteo Jorgenson (Movistar Team), Mathijs Paasschens (Bingoal - WB) en Lluís Mas (Movistar Team) kregen een maximale bonus van dik zeven minuten. Maar nog voor de finale opdook, was het verhaal voor hen over. Een gesloten overweg, maar vooral waaiers in het peloton zorgden voor een andere wedstrijdsituatie. Een veertiental renners met enkele interessante namen zoals Stybar, Stuyven en Wellens geraakte even weg.

Halfweg koers werden de vijf leiders gevat. Op de eerste passage van de Haaghoek-Leberg trok Tiesj Benoot voor het eerst aan de bel, even later ging ook Wout van Aert even tempo maken op de Paddestraat.

Een bedrijvige Greg Van Avermaet roerde zich meermaals en matte de tegenstand af. Toch miste hij de belangrijke slag.

Plots beslist

Acht renners glipten immers op kousenvoeten weg. Frederik Frison (Lotto - Soudal), Yves Lampaert (Deceuninck - Quick-Step), Tim Declercq (Deceuninck - Quick-Step), Matteo Trentin (CCC Team), Jonas Rutsch (EF Pro Cycling), Jasper Stuyven (Trek - Segafredo), Mike Teunissen (Team Jumbo - Visma) en Søren Kragh (Team Sunweb) kregen snel een stevige voorsprong van de tegenstand.

De samenwerking geraakte achteraan niet op gang omdat de juiste kopjes mee waren vooraan, waardoor de koers plots in een beslissende plooi lag met nog ruim een uur te koersen. Rutsch miste een unieke kans om mee te strijden in de finale, want de Duitser waaide pardoes weg uit de kopgroep. De leiders hadden elkaar dan allang gevonden en zouden met hun zevenen beslissen over wie de openingskoers ging winnen. Een groepje met onder meer Dries Van Gestel, Jenthe Biermans en Pascal Eenkhoorn hing tussen het peloton en de leiders en zou later een belangrijke rol gaan spelen.

Move Van Aert

De korte Molenberg deed de twee lange kerels in de kopgroep bijna de das om. Frison en Declercq kapseisden, maar verzopen nog niet. Even probeerden Van Aert en Sep Vanmarcke de oversteek te maken, maar zij werden teruggegrepen door het peloton. De veldritkampioen liet het daar niet bij en trok samen met Benoot door op de Berendries. Een ideale move, want ze sloten snel aan bij de eerste achtervolgers waar Eenkhoorn zich te pletter kon rijden om het gat te verkleinen.

Bij de leiders deed Declerq hetzelfde, waardoor de opmars van de achtervolgers stilviel. Het werd weer anderhalve minuut voor het zevental. Op de vesten van Geraardsbergen doofde de kaars van ‘El Tractor’. Het kwaad was echter geschied voor Van Aert en co, want hij had de kloof definitief gehouden. Stuyven en Lampaert stampten zij aan zij de Kapelmuur op en gingen aan de haal.

Kragh Andersen was de enige die zijn karretje nog kon aanhaken. Op de Bosberg bleef het drietal samen, terwijl Matteo Trentin nog even geloofde in een herrijzenis.

Belgisch beton

Omdat de Italiaan zo dicht bleef hangen werd er niet in het rond gekeken tot in de laatste twee kilometer. Lampaert viel aan, Stuyven haalde hem terug. Kragh Andersen kraakte helemaal en verdween uit de race. Stuyven maakte het af in de sprint voor Lampaert, een kapotte Andersen maakte het podium compleet.