“Uit onderzoek weten we dat er per zelfdoding minstens zes tot tien nabestaanden direct betrokken zijn. Dit betekent dat er jaarlijks in Vlaanderen alleen al gemiddeld negenduizend nabestaanden na zelfdoding bij komen. Maar ook op vrienden, collega’s, leerkrachten, medeleerlingen, club- en verenigingsleden, spoorwegpersoneel, treinreizigers, politie of hulpverleners kan een zelfdoding van een geliefde, bekende of onbekende een diepe indruk nalaten. Het aantal indirect betrokken nabestaanden ligt dus nog vele malen hoger”, motiveert Delarbre zijn initiatief.

Tijdens de wandeling werd halt gehouden aan een schuilhut. Daar konden de deelnemers een boodschap op een briefje schrijven die ze aan een witte ballon oplieten. Na dat stiltemoment zong een duo enkele liedjes. Na de tocht werd in Het Verloren Schaep bij een tas koffie en taart nagepraat en contacten gelegd tussen de nabestaanden.

"Ik zou er alles voor over hebben om haar nog één keertje te zien, te voelen, te ruiken of te horen, één keertje maar. Is dat nu echt zoveel gevraagd? Nee toch, hé, maar toch is het een onmogelijk iets. Wat voor sommigen zo vanzelfsprekend is, is voor mij de grootste droom die ik me kan inbeelden”, verwoordde een van de nabestaanden het gevoel dat er bij de aanwezigen sterk leefde.

Jobat

Made in Kempen

Vastgoed

Auto's in de kijker