Oef, er werd gekoerst. Dat was de teneur ’s ochtends aan de start in Plaisir. Daar zou 160 kilometer verder ook de finishlijn liggen. Tussenin wachtte de renners vooral smalle wegen, een hoop nattigheid en tamelijk veel wind. Alle ingrediënten om er een nerveuze waaieretappe van te maken waren bijgevolg aanwezig.

Behoudens een vroege vlucht van twee moedige Fransen viel er het eerste wedstrijduur weinig te beleven. Tot plots de wind zijn rol begon te spelen. Het peloton scheurde meermaals, kromp terug in elkaar en spatte weer uiteen onder impuls van Tiesj Benoot. Hij kreeg vijftien renners met zich mee, waarbij een sterke Quintana en een attente Alaphilippe.

Die Alaphilippe pakte bij de eerste tussenspurt de drie seconden voor Benoot en toen beide renners merkten dat ze een kloofje hadden, trokken ze prompt door. Het duo pakte al snel een halve minuut op een groter wordend peloton waar vooral Bora hansgrohe en Bahrain-Merida probeerden de schade te beperken. Maar een gebrek aan samenwerking achteraan zorgde ervoor dat de twee vluchters hun kloof beetje bij beetje konden uitdiepen.

Toch gaven ze zich in het peloton nog niet gewonnen. Garcia Cortina en De Buyst haalden het onderste uit de kan en slaagden erin de kloof beetje bij beetje kleiner te maken, vooraan had Alaphilippe last van verkleumde handen. Een laatste beklimming, op vijf kilometer van het einde, zou niet beslissen over winst of verlies maar wel over het lot van de twee vluchters. Helaas voor Benoot en Alaphilippe werd er achteraan nog één keer flink doorgetrokken. Teuns en Schachmann probeerden de oversteek te maken. Het duo leek in het opzet te slagen maar Alaphilippe en Benoot kraakten niet. Toch kregen we een viertal vooraan, Schachmann trok meteen door. Maar ook de Duits kampioen werd teruggehaald.

Vier leiders, onder de vod viel Benoot aan. Onze landgenoot werd alsnog gegrepen, de Duitser Schachmann spurtte het snelst en won voor Teuns en Benoot.