“Zullen we straks spreken van een tijd van voor en na de coronacrisis?” Die vraag las ik ergens online. Wat een gebazel, dacht ik nog. Na een paar weken eenzame opsluiting zullen we met plezier dicht naast die stinkende collega plaatsnemen. Dan staan we weer zonder nadenken op een festivalweide met duizend man bekertjes lauw bier met elkaar te delen. Niets zo onveranderlijk als de mens.

Toch tonen we een paar symptomen van verandering. Huisvuilophalers vinden vuilzakken met daarop post-its vol met hartjes. Ook zorgverleners worden nu overladen met lof. Mooi hoor, dat applaus voor verplegers ...