Verzorgenden van de thuiszorgdiensten nemen essentiële taken op voor vele thuiswonende oudere en zieke mensen. Zij blijven dit doen, ook in Corona-tijden. Zoals steeds werken zij vanuit een grote betrokkenheid en met een groot praktisch engagement naar hun cliënten.
In de media wordt er weinig over hen gesproken. Thuiszorg oogt om vele redenen wellicht minder spectaculair dan de vele schrijnende situaties in ziekenhuizen en/of woonzorgcentra. Het maakt de ongerustheid op besmetting, ziekte en uitval niet minder ernstig.
Verzorgenden voelen het risico voor zichzelf en hun cliënten zelf goed aan en kunnen zich niet van de indruk ontdoen dat zij niet gezien worden in hun engagement. Wat zeer onterecht en spijtig is.
Enkele getuigenissen van verzorgenden in de thuiszorg zeggen meer dan vele algemene beschouwingen.
'We zijn bezorgd omtrent onze gezondheid, maar ook omtrent die van onze cliënten.'
'Van echte preventie en bescherming van de verzorgende is er in feite geen sprake.'
'Het is bang afwachten tot het eerste serieuze geval in de thuiszorg zich gaat voordoen. Dat het gaat gebeuren weten we, maar de vraag is alleen wanneer en bij wie het zal gebeuren. '
'Deze stress en onzekerheid houd ik niet vol.'
'Op eenzelfde dag komen we op locaties waar bejaarden zijn, bij de volgende shift zijn kinderen aanwezig, of juist andersom. We zijn dus de perfecte transporteur van het virus van de ene locatie naar de andere.'
Bij Thuiszorg Kempen, een samenwerkingsverband in de schoot van Welzijnszorg Kempen van de lokale besturen uit de Antwerpse Kempen, werkt nog ongeveer 80% van de 270 verzorgenden. Jef Pelgrims, voorzitter van Thuiszorg Kempen, benadrukt:
'We zijn terecht trots op onze medewerkers dat zij op zo'n betrokken manier blijven zorg dragen voor hun thuiswonende hulp- en zorgbehoevenden. Dit is niet anders bij andere diensten voor thuiszorg. Bij verzorgenden leeft heel sterk de drive om 'hun' cliënten niet in de steek te laten.
Er is een zeer groot eigenaarschap. We merken dit heel sterk hoe men er mee omgaat als men zelf uitvalt. Eerst toch nog doorgeven wat er voor hun mensen moet gebeuren.'
We hopen echter dat ook wij de continuïteit van deze ondersteuning kunnen blijven garanderen. Onze verzorgenden doen in deze tijden het broodnodige: waar nodig zorgen voor de boodschappen, het klaar maken van een gezonde maaltijd, het wassen van de cliënten, het meest essentiële onderhoud van de woningen in functie van behoud van de hygiënische leefomstandigheden (de poetshulpen zijn vrijgesteld van werken op dit ogenblik), ... .
Voor vele alleenstaande en alleenwonende zieke en oudere mensen, aldus Koen Rombouts, voorzitter van Welzijnszorg Kempen, is de (regelmatige) aanwezigheid van hun vertrouwde verzorgende zeer belangrijk, in kader van bijvoorbeeld het risico op verdere vereenzaming, enz.
Dit werk is niet alleen goed voor onze cliënten zelf, het is ook in het belang van de ziekenhuizen en andere beroepsgroepen. Hoe meer er op een goede manier in de thuiszorg opgevangen kan worden, des te minder de druk wordt op de residentiele voorzieningen zoals de ziekenhuizen of de mogelijke schakelzorgcentra.
Vanaf volgende week zullen verzorgenden ingeschakeld worden in de cohort-zorg. Concreet betekent dit dat er twee groepen gemaakt worden die door aparte teams geholpen zullen worden.
Enerzijds een team dat alleen de zieke en/of (vermoedelijk) besmette cliënten helpt en anderzijds degene die gezond zijn of waarbij er nog geen vermoeden van besmetting is.
Idealiter zou elke verzorgde over voldoende en degelijk beschermend materieel moeten beschikken. Prioritair zijn natuurlijk degenen die werken voor de zieke en (vermoedelijk) besmette personen.
Zonder dit is verzorgenden uitsturen naar deze groep onverantwoord. Verzorgenden werken in vergelijkbare situaties dan in ziekenhuizen, weliswaar dikwijls met minder nauwe contacten, maar wel veel langduriger. Exact hetzelfde materiaal is een minimale voorwaarde om cohort-zorg op te kunnen zetten.
Tot slot, als er gedacht zou worden aan een financiële of aanmoedigingspremie voor een aantal essentiële beroepsgroepen die overeind blijven in deze moeilijke tijden en essentieel zijn voor een goede en noodzakelijke dienstverlening, dan hopen we dat de verzorgenden van de thuiszorgdiensten niet vergeten zullen worden.