Het levensritme van Theo Slachmuylders (71) van Het Laatste Huis, een achttiende-eeuwse hoeve op het platteland in Hombeek (Mechelen), is sinds de coronacrisis bijna helemaal stilgevallen. Het geven van workshops, poëzievoordrachten, gidsen in Mechelse kerken en fietstochten is er tot een minimum gereduceerd. “We zijn allemaal door het virus met onze voeten weer op de grond gaan staan. Maar meer dan ooit besef ik dat leven in de natuur, zoals hier, het echte paradijs op aarde is”, zegt de bezige zeventiger.

Theo Slachmuylders heeft in zijn Het Laatste Huis al een paar duizend mensen verwelkomd. De boerderij, waar hij opgroeide, was verschillende generaties een gemengd land- en veeteeltbedrijf. Maar de voorbije ...