Op de Antwerpse ring verloor afgelopen dinsdagavond een vrachtwagen zo'n 2 000 liter vloeibare silicone. We hadden er als brandweer de handen mee vol, samen met andere hulpverleners, experts en partners. Maar waarom was het nu juist zo moeilijk om die silicone te verwijderen en welke methoden hebben we toegepast? We leggen het graag uit.
We merken dat er veel vragen rijzen over onze inzet op de Antwerpse ring. Daarom schetsen en delen we hier graag het verloop van de interventie zoals wij die beleefd en aangepakt hebben. Het was in elk geval een zeer pittige interventie voor ons en onze collega's bij de hulpdiensten. Een pasklare oplossing bleek niet te bestaan, maar we haalden als hulpdienst 17 uur lang het onderste uit de kan om de rijstroken zo snel mogelijk vrij te krijgen.
Er bestaan verschillende soorten siliconen, maar het gaat hier niet om de variant die in de doe-het-zelfzaak ligt. Denk dus niet aan de afkitsetjes die je gebruikt om siliconen te spuiten rond je badkuip. Het gaat om een vloeibare variant , die onder meer gebruikt wordt om gevels van gebouwen waterafstotend mee te maken. Het is ook specifiek gemaakt om diep in te dringen in vaste stoffen zoals beton. Net omdat het niet om een vaste stof gaat en deze juist waterafstotend is, vallen siliconen dus niet op 1-2-3 op te ruimen.
Omstreeks 17 uur kregen we de oproep binnen voor ladingverlies op de Antwerpse ring. Onze inzet bij dit type incident begint steevast met het beperken van de schade om verdere uitbreiding te voorkomen. Dat was dinsdagavond niet anders. Zo gebruikten we eerst absorberende korrels om het vrijgekomen product op te vangen. Daarna bekeken we samen met de chauffeur de vrachtbrief . Daarin staan altijd de specificaties van het product én de contactgegevens van specialisten in geval van nood. Zij raadden ons via telefonisch advies aan om het product te bestrijden met stoom en daarna op te zuigen met vacuümtanks. In afwachting van de bijstand door de Civiele Bescherming met dit gespecialiseerd materiaal kozen we ervoor om alvast enkele andere methoden uit te proberen, waaronder water onder hoge druk , al dan niet met toevoeging van reguliere detergenten , en het manueel afborstelen van het wegdek door gebruik te maken van mechanische wrijving. Een van onze ploegen testte ook of het afbranden van de rijbaan soelaas bood.
Dit alles bleek weinig effect te hebben. De Civiele Bescherming kwam even later ter plaatse met hun gespecialiseerde wagens (stoom en hoge druk reiniging) en ook met gespecialiseerde detergenten : zowel reguliere als carbonsolventen en bio oil spill remover . Ondertussen wonnen we advies in bij verschillende experts gevaarlijke stoffen (Adviseurs Gevaarlijke Stoffen binnen provincie Antwerpen) en contacteerden we ook de producent van het product in Amerika. De stoom en hogedrukreinigers van de Civiele Bescherming hadden opnieuw niet het beoogde effect. Het wegdek bleef te glad.
Hierop contacteerde het Agentschap Wegen en Verkeer verschillende aannemers om wagens te leveren die aan nog hogere druk (1 500 bar) konden werken en nog gespecialiseerdere wagens met stoomreiniging. Al deze bedrijven zijn specialisten op het vlak van wegdekreiniging. Twee voertuigen op ultra hoge druk spoten gedurende de hele nacht het wegdek af, samen met een drietal stoomreinigers uit Nederland . We deden al het mogelijke om tegen de ochtendspits de rijbaan vrij te krijgen. Deze methode zorgde er wel voor dat de bovenste laag verwijderd werd, maar de ingedrongen silicone bleef helaas achter in het beton. Dit zorgde nog altijd voor een te hoge gladheid op de twee rijstroken. Voor de afrit bleek deze methode wel voldoende. Deze konden we voor de ochtendspits nog vrijgeven, waardoor het lokale verkeer minimale hinder ondervond.
's Ochtends werd een tijdelijke oplossing voorzien om de spits te ontlasten. Met absorberende korrels op het wegdek werd getracht om de gladheid zo veel mogelijk te beperken . Deze korrels werden uitgestrooid en bewerkt door enkele voertuigen om ze goed in de rijbaan te laten dringen. Daarna spoten we het opnieuw af tegen zeer hoge druk. De korrels verhoogden de grip op de rijbaan, waardoor we de linkerrijstrook tijdelijk vrij konden geven voor de wagens tegen een lage snelheid. Daarmee werd de spits toch nog ontlast . Dit was echter geen structurele oplossing , want we wisten reeds op voorhand dat we de korrels geregeld opnieuw moesten aanvullen.
Omdat de silicone diep in het beton gedrongen was, drongen drastischere methoden zich op. Enkel het Agentschap Wegen en Verkeer kon hierin structurele beslissingen nemen, aangezien zij de beheerder zijn van het wegdek. De interventies van de hulpdiensten zorgden er wel voor dat de bovenste laag van de silicone verwijderd werd zodat de freeswerken vlot konden starten . Omstreeks 10 uur besloten we om het incident over te dragen aan hen. Het ging ter plaatse immers meer om een werf dan om een acute hulpverleningssituatie. Aan de hand van een boring bepaalden ze hoe diep de silicone ingedrongen was en uiteindelijk kozen ze ervoor om de bovenste laag beton te verwijderen.