Stefan houdt al zeven jaar uilen. “Ik heb er drie. Ze zitten in een grote tuinvolière. Toen ik vorige week maandagnacht om één uur ging kijken, was de deur van de volière nog op slot. Om zes uur ’s morgens stond de deur open. Molly, een Europese kerkuil, en Odin, een Spaanse kerkuil met blauw-bruin masker , waren gaan vliegen. De partner van Odin zat nog te broeden.”

Het is niet de eerste ‘vogelbevrijding’ in de wijk Deuzeld waar Stefan met zijn gezin woont. “Ik hoorde nu dat er recent ook al kanaries en zelfs papegaaien werden losgelaten. Het zal iemand zijn die zich in coronatijden verveelt of die meent dat hij een zogenaamd goede daad verricht door de dieren los te laten. Maar onze kerkuilen werden in gevangenschap geboren. We hebben ze nooit leren jagen. Ze krijgen elke dag hun kuikens, voeding en vitamines op een dienblaadje.”

Na vele tips via sociale media kon Stefan alvast een uitgehongerde Odin vangen, afgelopen weekend. “Hij zat in het park. Een vriendelijke dame, Lesley, heeft mij verwittigd. Ik heb hem na veel geduld bij zijn poten kunnen grijpen toen hij wegvloog. Mijn handen vertonen nog de wonden van zijn klauwen. Ik raad iedereen dan ook af om het zelf te proberen. Je kan best meteen mij contacteren. De kerkuilen luisteren vooral naar mijn stem en die van mijn vader. Mijn vader is constant aan het rondrijden met de fiets terwijl ik afwissel tussen rondfietsen en het preteachen van mijn kinderen. Uiteindelijk vliegen ze al ruim een week rond in een straal van zeshonderd meter rond ons huis. Je kan zo’n kerkuil best ’s morgens of ’s avonds spotten. Overdag houden ze zich verscholen.”

Odin is nu herenigd met zijn vrouwtje, die op drie eieren zit te broeden. “Normaal brengt het mannetje voedsel aan naar het vrouwtje tijdens de broed. Wij hebben die taak nu bijna een week op ons genomen. Gelukkig heeft Odin vanaf dat hij opnieuw in de volière zat direct zijn partner weer erkend en meteen zijn vaderrol weer opgenomen. Hij vliegt opnieuw eten aan en zal straks voor zijn kuikens kunnen zorgen.”

De Europese kerkuil Molly met het witte gezichtsmasker en de groene voetring dwaalt dus momenteel nog steeds rond in de omgeving Cogelspark en de Van Beethovenlei in het grensgebied Schoten-Merksem. “Dat ze op zo’n vensterbank komt zitten, doet ze omdat ze honger heeft. Ze weet immers niet hoe ze kan jagen. Odin was in die week tijd al hard vermagerd. Over Molly maak ik mij ook zorgen, omdat ze vroeger mishandeld is geweest en na veel moeite opnieuw vertrouwen in de mensheid had gekregen. We hebben haar zeven jaar geleden overgenomen van een plaats waar ze heel de dag met een deken over haar hok zat, zogezegd omdat kerkuilen nachtdieren zijn. Ze werd er ook geplaagd door kinderen. Met veel geduld hebben we haar vertrouwen weer kunnen opbouwen.”

Stefan bedankt alle mensen die mee uitkijken. Naar Lesley die de ultieme Odin-tip gaf bracht hij bloemen en pralines. “Ik ontvang veel reacties, ook ’s avonds van mensen die uilen horen roepen. Maar er zijn natuurlijk ook wilde kerkuilen en er vliegen ook andere soorten uilen zoals bosuilen rond. Daarom heb ik op Facebook nog een geluidsfragment van een kerkuil gezet.”

Een spoor van de vermiste Molly? Bel Stefan Poussière op 0472-92.40.03

Jobat

Made in Metropool

Vastgoed

Auto's in de kijker