Luc Damen van Thomas More Geel gaat morgen met pensioen. 'Morgen is het voor de meeste mensen de laatste werkdag van de week', lacht Luc Damen, tot vandaag verantwoordelijke communicatie & marketing.
'Voor mij persoonlijk is het nog iets meer; het is de allerlaatste werkdag van mijn loopbaan. Vanaf 1 mei, Feest van de arbeid ben ik met pensioen. Je krijgt (of je hebt ze al gekregen) nog een korte officiële mededeling van de hogeschool, maar ik houd er toch aan om een aantal van mijn perscontacten ook persoonlijk op de hoogte te brengen.
Ik ben bijna 62 jaar oud en ik heb veertig jaar gewerkt waarvan iets meer dan 36 jaar voor het hoger onderwijs in de Kempen. Ik ben op 23 januari 1984 begonnen op het Hoger Instituut der Kempen in Geel, stapte in 1995 mee in de Katholieke Hogeschool Kempen en ik eindig bij Thomas More: twee keer van werkgever veranderd zonder dat ik van mijn stoel moest komen.
In die 36 jaar Geelse campus heb ik verschillende rollen voor mijn rekening genomen. Een daarvan was woordvoerder. Mijn eerste persmededelingen schreef ik in mei 1999 en in maart 2000 werd ik officieel woordvoerder voor de Katholieke hogeschool Kempen.
Sindsdien heb ik honderden persmededelingen geschreven. Ik heb ze nog allemaal, een historicus gooit niks weg. Ik heb altijd geprobeerd om jullie zo goed mogelijk te informeren en zo snel en efficiënt mogelijk te antwoorden op vragen. En ik heb dat steeds met veel plezier gedaan.
Ik had deze job gerust nog een paar jaar kunnen doen, maar ik kan nu volwaardig op pensioen gaan, ik zal me geen seconde vervelen en de belangrijkste reden is dat ik bij mijn vrouw gezien heb hoe snel het gewone leven gedaan kan zijn.
Greet is drie jaar geleden aan kanker gestorven, ze is geen 56 mogen worden. Ik ga doen wat zij graag zou gedaan hebben: van het leven genieten, van het gewone leven en alles wat erbij komt, is meegenomen.
Ik zal mijn collega's missen, de sociale contacten en de sfeer op de Geelse campus. Ik werd zelf ouder, maar het publiek op de campus bleef altijd even jong, de studenten toch. Ik zal niet zo goed meer op de hoogte blijven van wat de jeugd doet en denkt, de nieuwste mode, de laatste grillen of snufjes.
Door de omstandigheden sluit ik mijn carrière op een vreemde manier af: ik heb de laatste zeven weken van mijn loopbaan aan de keukentafel gewerkt. En de coronamaatregelen verhinderen dat ik op de gebruikelijke manier van mijn collega's afscheid kan nemen. Dat hoop ik in post-coronatijden nog te kunnen doen.
Voor het grote zwarte gat heb ik totaal geen schrik. Mijn werk ga ik niet echt missen. Ik heb het altijd (ook nu nog) graag gedaan, maar ik heb voldoende alternatieven om mijn leven een andere invulling te geven.
Met een boutade zeg ik dat wanneer het slecht weer is de historicus in het gemeentearchief van Dessel zit en als het mooi weer is gaat de amateur-ornitholoog wandelen en vogels kijken.
En ik zal me op een of andere manier nog wel nuttig maken voor de maatschappij. Maar zowel de historicus als de ornitholoog zullen zich voorlopig naar de coronamaatregelen moeten schikken.
Bedankt iedereen. Het gaat jullie goed', besluit Luc Damen