Jelle Dehaes is een Borgerhoutenaar die gepassioneerd is door schrijven. Ontdek hier zijn verhaal. Wil u zelf uw talent in de kijker plaatsen? Lees verder op deze site en neem contact met ons op.
naam : Jelle Dehaes beroep/ studie : leerkracht zedenleer en filosofie passie : creatie in al haar vormen. Naast schrijven, studeer ik vrije kunsten aan Sint Lucas en speel ik basgitaar.
Hoe lang schrijf je al en over wat je schrijf je juist? Sinds mijn toelating aan de SchrijversAcademie van schrijf ik redelijk intensief. Ik liep al langer rond met het idee een filosofische roman te schrijven, maar de omkadering van die opleiding heeft het allemaal wat concreter gemaakt. Ik word nu begeleid door de schrijver Chris Ceustermans.
In het verleden schreef ik vooral non-fictie. Ik publiceerde onder andere enkele hoofdstukken in een inleidend boek over wijsbegeerte. Filosofie is mijn grote liefde. Bepaalde auteurs in de hedendaagse wijsbegeerte sluiten heel erg aan bij de kunsten. Soms wordt er binnen de academische wereld heel erg op hen neergekeken. Ze zouden dwepen met zweverig taalgebruik om een gebrek aan inhoud te verhullen. Ik ga daar niet mee akkoord. Auteurs als Derrida, Heidegger, Bataille, Deleuze en Foucault hebben ons wel degelijk iets te vertellen. Ze schrijven over thema’s als de dood, over angst, over wat het betekent abnormaal te zijn en hoe de eigenschappen van taal verantwoordelijk zijn voor heel wat onbegrip. Met die concepten en ideeën ben ik aan de slag gegaan. Ik wil ze weven tot een verhaal dat leeft. In mijn boek geen filosofische argumenten dus, maar mensen van vlees en bloed die te maken krijgen met verlies, met een identiteitscrisis en andere grote levensvragen. En toch verwijs ik expliciet naar alle relevante denkers. Een evenwichtsoefening die om veel research vraagt.
Hoe bereid je je voor op een schrijfsessie? Ik heb niet echt een ritueel. Momenteel renoveer ik een huis en dat maakt dat ik weinig tijd overhoud om te schrijven. Ik plan soms schrijfweekends in. Dan probeer ik me enkele dagen af te zonderen. Ik schrijf liefst thuis, in alle rust. Meestal heb ik al een idee wat ik ongeveer zal neerpennen. Een hoofdstuk vormt zich vooraf in de vele notaboekjes die ik overal meesleur.
Wie is jouw favoriete schrijver en waarom? Ik hou van boeken die me verrassen. Van schrijvers die echt origineel zijn. ‘De New York trilogie’ van Paul Auster bijvoorbeeld. Een heel bevreemdend en beklijvend boek. Verder geniet ik van Juli Zeh. ‘Speeldrift’ en ‘Vrije Val’ spelen net als enkele boeken van Auster met de interessante grens tussen roman en thriller. Een gegeven waar ik ook zelf mee worstel. Ook een favoriet; Michel Houellebecq. Hij wordt vaak afgeschilderd als een te norse schrijver met een wel erg cynische toon. Je moet er voor zijn. Maar ik kan vooral de aandoenlijke eenzaamheid en breekbaarheid van zijn personages appreciëren. En als filosoof kan ik de kunstige schrijfsels van Elco Balthazar en de essaybundels van Patricia de Martelaere aanraden.
Waar wil je over 5 jaar staan? Ik probeer niet al te veel vooruit te plannen. Het komt er op aan dit boek zo goed mogelijk te maken. Als het eindresultaat daardoor wat langer op zich laat wachten, is dat maar zo. Vijf jaar is natuurlijk lang. Met wat meeval is mijn tweede roman tegen dan afgerond. Ik heb dus al een idee voor de opvolger, ja. Ik hoop vooral dat ik tegen dan meer tijd kan vrijmaken om te schrijven. En vooral; dat mijn eerste roman een uitgever heeft gevonden.
Waarom zou je andere mensen aanraden om te schrijven? Ik geloof niet dat je iemand kan warm maken voor het schrijverschap. De goesting moet van jezelf komen. Wél zou ik willen pleiten voor de traagheid van het schrijven. Geduld. Het is een idee dat je nog weinig terugvindt in onze hedendaagse maatschappij. Alles moet snel gaan. Snelle erkenning doet natuurlijk deugd. Maar je ergens in vastbijten heeft toch ook zijn charmes. Misschien is het schrijven van een roman mijn vorm van onthaasting. Hoewel ik die term niet graag gebruik. Ik koester de onrust in de mens.
Eigenlijk is het schrijven van een roman zowat de meest inefficiënte bezigheid die ik me kan voorstellen. Je schrijft jaren aan één tekst met de zeer realistische mogelijkheid dat die achteraf door de uitgevers wordt afgewezen. Tijdens het schrijven houden de personages en het plot je ’s nachts tot de vroege uurtjes wakker. Je wordt er onzeker van. Je stelt het hele gebeuren minstens een paar keer per maand in vraag. Je kan met niemand over je schrijven babbelen aangezien je niet te veel over het verhaal wil prijsgeven. En als je dan toch eens je mond voorbij praat, krijg je de vraag wanneer we die roman in de winkel mogen verwachten. Daardoor ontstaan er verwachtingen die de druk op je schrijfprestaties subtiel aanschroeven. Je leest andere auteurs om bij te leren, maar gooit die boeken meestal kinderlijk gefrustreerd terug richting boekenkast. Bij elke zin van een grootmeester zakt de moed je nog wat dieper in de schoenen. Je asociaal bestaan kent geen grenzen terwijl je tegelijk beseft dat je preventief zou moeten netwerken om een lezerspubliek op te bouwen. En dan zijn er natuurlijk nog de e slechte dagen. Dus ja, ik kan het iedereen aanraden (lacht).
Serieus, ik vind het fantastisch om er mee bezig te zijn.