Marysol Contreras Diaz is een Borgerhoutenaar die gepassioneerd is door fotografie. Ontdek hier haar verhaal. Wil u zelf uw talent in de kijker plaatsen? Lees verder op deze site en neem contact met ons op.
naam: Marysol Contreras Diaz leeftijd: 42 beroep/ studie: kinesiste in een revalidiatieziekenhuis passie: (tango) dansen en fotografie
Hoe lang ben je al met fotografie bezig en waarom besloot je om hiermee te starten? Zo'n 15 jaar geleden toen ik in Borgerhout kwam wonen. In die tijd werd er nogal ongelovig gereageerd als ik zei dat ik bewust een huis had gezocht in Borgerhout. Bij elk buurtfeest, elke activiteit nam ik foto's als herinnering voor 'later', maar de voornaamste motivatie was om de fijne buurt te tonen waar ik woonde, want een beeld zegt vaak meer dan woorden.
Ik ben van nature positief ingesteld. Foto's trekken is mijn manier om mijn roze bril te delen. Zelfs roest of afschilferende gevels kunnen prachtig zijn in het juiste perspectief. En er is ook de kleine drang om te tonen dat het lukt om samen te leven met alle verschillende nationaliteiten die Borgerhout rijk is.
Wie is jouw favoriete fotograaf? Wat mij het meest aanspreekt, is het vastleggen van een alledaags beeld. Een momentopname. Het gezicht van een kind dat plots zijn ballon loslaat. De vader die zijn zoontje knuffelt. Een koppel die een mogelijke aankoop op een rommelmarkt bespreekt. Die beelden vind ik terug bij William Klein. Zijn foto's zijn niet zuiver maar je krijgt het gevoel dat je het gadeslaat van op straat, dat je mee het moment beleeft.
Dichterbij vind ik de foto's van prachtig, een Borgerhoutse fotograaf met Spaanse roots. Zijn plaatjes zijn net schilderijen. Zowel de kleurcombinaties als de onderwerpen van zijn foto's liggen mij helemaal. Zo'n beelden wil ik ook ooit kunnen maken.
Waar wil je over 5 jaar staan? Binnen vijf jaar wil ik enkele cursussen fotografie hebben gevolgd. Ik heb dit uitgesteld met het excuus dat ik te streng voor mezelf zal worden en foto's die ik nu mooi of grappig vind, zal wissen omdat ik ze dan technisch niet meer perfect vind.
Waarom zou je andere mensen aanraden om met fotografie bezig te zijn? Het geeft een enorme voldoening als je het 'perfecte beeld' maakt. Ik vergelijk het met het gelukzalig gevoel van een kind dat een paasei vindt en zijn mandje vult. Zo kom ik dan ook thuis, nieuwsgierig naar de momenten die ik heb kunnen rapen met mijn fototoestel.
Ik kan genieten van onvoorbereid een moment vangen met mijn gsm. Als de foto dan geslaagd is, geeft dit een gelukzalig gevoel. Een andere manier is gepland alleen op stap gaan met mijn fototoestel. Ik wil dan een verhaal creëren met de beelden die ik tegenkom. Dikwijls ga ik zo op in het zoeken naar 'het beeld', dat ik in een lichte roes geraak. Als dit gebeurt, loop ik soms een vriend straal voorbij (lacht).
Maar om op de vraag te antwoorden. Fotografie is vooral heel ontspannend.