Stijn Wens op een van de Oosterweelwerven langs het viaduct aan het Sportpaleis, dat over enkele jaren onder het maaiveld zal verdwijnen Foto: rr
Vandaag om 10:53 door STIJN WENS
Stijn Wens (46) is grafisch ontwerper. Samen met zijn vrouw en drie kinderen woont hij in de Seefhoek. Via de blog Antwerpenize.be zet hij zich in voor een epische fietsstad. Voor Gazet van Antwerpen is hij een van onze columnisten mobiliteit.
Niet zo heel lang geleden was ik een jonge vader. Onze drie kleuters moesten op doktersvoorschrift elke ochtend en elke avond aan de puffer. Niet erg uitzonderlijk voor stadskinderen stelde de huisarts ons toen gerust.
Mijn interesse voor stadsplanning en mobiliteit is ontstaan in 2008 toen die waanzinnige Lange Wapperbrug mijn aandacht trok. Kort daarop maakte ik voor Wim van Hees het ontwerp voor het T-shirt van Ademloos.
“FIJN STOF IS SLECHT”, dat is juist, maar het positieve verhaal van de Ringland-droom kreeg mensen pas echt enthousiast. Gezondheid, verstand en dromen. Na de technische kennis die StRaten-generaal had aangebracht maakte Ringland het triumviraat aan actiegroepen compleet. Ik herinner me het euforische gevoel van zes jaar geleden nog goed, toen ik samen met andere stadsgenoten op 4 mei de Singel affietste naar Park Spoor Noord voor het overkappingsfestival. Iedereen voelde zich verenigd om op de tonen van ‘The Broken Circle Breakdown’ de toekomst van onze stad te vieren.
Die euforie was volledig verdwenen toen ik vorige week de plannen voor de bouwaanvraag zag. Veel beton, maar van de overige intenties uit het Toekomstverbond is eigenlijk nog niets concreet gemaakt. In 2017 sloten onze actiegroepen een verbond met de Vlaamse Regering en dat heeft er voor gezorgd dat de hete Oosterweel-aardappel geen verkiezingsthema is geworden.
Hoera, het viaduct van het Sportpaleis gaat weg, maar het meeste verkeer op onze Ring zal zelfs na tien jaar wegenwerken nog steeds doorgaand verkeer blijven. Verkeer dat niets in Antwerpen te zoeken heeft. Aan Park(ing) Spoor Oost komt een kathedraalbrede open sleuf met op- en afritten in alle Europese richtingen. Deze zone blijft de achilleshiel van het hele Oosterweelproject. De beloofde en broodnodige fietsverbindingen, kwalitatieve buitenruimte en betrouwbaar openbaar vervoer zouden ook kunnen worden aangelegd zonder een zware upgrade van infrastructuur voor internationaal vrachtvervoer dwars door de meeste dichtbevolkte regio van heel Vlaanderen. Volgende generaties kinderen zullen hier ongetwijfeld niet zonder puffer en Aerosol kunnen opgroeien.
“Moet de Stad Antwerpen een gunstig advies geven voor een stedenbouwkundige vergunning van de Oosterweelverbinding op het huidige voorziene tracé tussen Zwijndrecht/Linkeroever en Merksem/Deurne?” Dat was de vraag die de Antwerpse bevolking in 2009 op een volksraadpleging met een democratische ‘NEE’ beantwoordde. En toch wordt meer dan tien jaar later precies dat tracé zonder blozen opnieuw door onze strot geramd. De opdracht die Lantis, het vroegere BAM nv, van de Vlaamse regering kreeg blijf ik absurd en erg voorbijgestreefd vinden. Het heeft er alle schijn van dat we echt een nieuwe snelweg door de stad gaan bouwen.
“Walk and don’t look back”, zong Peter Tosh. Het leven gaat verder en terwijl ik dit zit te schrijven, in dat oude Ademloos-T-shirt, zie ik hoe in de tuin onze volwassen dochter zorgeloos een sigaret opsteekt.
Met de medewerking van