EINDKLASSEMENT MANNEN: Mathieu van der Poel: “Dit was zoals de Amstel Gold Race”

In een zinderende finale blies Mathieu van der Poel (25) de toptijd van Greg Van Avermaet genadeloos van de tabellen. De wereldkampioen veldrijden liep, klom, golfde, roeide, schoot, tilde en fietste uiteindelijk een halve minuut sneller dan de olympisch kampioen wielrennen. Een eeuwigheid naar Container Cup-normen. De rest van het peloton Belgische topsporters staat al helemaal niet op de foto.

Opvallend: Van der Poel was in geen enkel van de zeven disciplines van De Container Cup de allerbeste, maar toonde zich veruit de meest constante van alle 32 deelnemers. Nooit een zwak moment, in tegenstelling tot zijn concurrenten. Om het vervolgens af te maken in de drie kilometer fietsen. De Nederlander boog zich over de spinning fiets en duwde op de pedalen tot het kwijl over zijn stuur liep. “Of ik diep ben gegaan? Ik hoop dat het een retorische vraag is. Ik haalde op het einde een hartslag van 195. Dit was echt zoals toen ik vorig jaar de Amstel Gold Race won. Ik had zelfs niet meer door dat de camera’s aan het draaien waren. Op dat moment kwam de winnaar in mij naar boven. Ik ben blij dat ik toch niet voor niets zo diep ben gegaan.” Van der Poel gaf toe dat hij de competitie had gemist. “Toen ik thuis vertrok had ik echt het gevoel dat ik anders heb als ik naar een wedstrijd vertrek. Ik was zelfs zenuwachtiger dan anders omdat het grote onbekende wachtte. Ik vind het wel bijzonder dat ik heb gewonnen. Bedankt dat ik als Nederlander mocht meedoen.”

Bekijk de volledige einduitslag helemaal onderaan dit artikel.

Dennis Praet: “Op 400 meter maak ik tegen Borlées geen schijn van kans”

Niet de Borlées maar voetballer Dennis Praet (Leicester City) was de verrassende winnaar van de 1.500 meter op de loopband. “Omdat we niet konden voetballen tijdens de lockdown heb ik de voorbije maanden meer gelopen dan anders. Ik had de loopmicrobe echt te pakken. In De container cup heb ik de loopband meteen op 21 kilometer per uur gezet en ben ik dat tempo blijven aanhouden. Ik was dan wel sneller dan de Borlées, maar dit is toch anders. Als ik vierhonderd meter tegen hen moet sprinten maak ik geen schijn van kans.”

Arthur Van Doren: “Ik vrees dat Sonck nog beter gaat doen”

Geen toptijd voor Arthur Van Doren, maar de beste hockeyer van de wereld sloeg wel een golfrecord. “Het is een troostprijs, maar ik ben er wel bij mee. Ik ga vaak golfen. Ik vind het een heerlijke sport die mij zowel fysiek als mentaal uitdaagt. Ik vrees wel dat Wesley Sonck mijn golfrecord vanavond nog gaat breken. Ik ben al een paar keer met hem gaan golfen en hij is ontzettend goed. Er zit zeker nog marge op mijn slag. Mijn totaalprestatie was niet zo goed. Na enkele drukke jaren was de coronalockdown voor mij het uitgelezen moment om mijn lichaam wat rust te gunnen en ik zou graag nog eens deelnemen aan De container cup als ik wel in vorm ben.”

Tim Brys: “Minder evident dan het lijkt dat ik het roeien win”

Dat de enige roeier op de deelnemerslijst de beste roeitijd na 1.000 meter zou neerzetten is minder evident dan het lijkt, zegt Tim Brys. “Op een roeimachine draait het veel meer om pure power dan wanneer je in een boot roeit. En ik ben een lichtgewicht, dus in het nadeel tegen de sterke beren als een Matthias Casse. Dankzij mijn techniek en mijn lengte heb ik het toch kunnen halen. Maar ik ben er van overtuigd dat echte crossfitters mijn chrono nog scherper kunnen zetten. Ik vind het wel straf dat Wout van Aert tweede is geworden.” Brys viel in het eindklassement net naast het podium. “Het scheelt amper drie honderdsten van een seconde met Oliver Naesen… Ik ben toch vooral trots dat ik het zo goed heb gedaan.”

Dirk Van Tichelt: “Ik had paracommando moeten worden”

Judoka Dirk Van Tichelt was de enige deelnemer die erin slaagde om vijf keer raak te schieten. “Ik had paracommando moeten worden. Ik begrijp eigenlijk niet goed dat de rest zo vaak miste. Ik had nog nooit in mijn leven met een geweer geschoten, maar ik vond het super gemakkelijk.” Van Tichelt deelt ook het record van 105 monkeybars met zijn sparringpartner Matthias Casse. “Jammer dat Matthias die prestatie nog evenaarde. Maar in het algemeen klassement sta ik wel hoger dan hem. Voor een competitiebeest als Matthias doet dat flink pijn. Ik heb hem er meteen mee uitgelachen en ik zal hem er de rest van zijn leven aan blijven herinneren. Ik ben blij dat ik heb deelgenomen. Elke aflevering werd mijn naam vernoemd door Pedro en Wesley. Ik ben nog nooit zo bekend geweest als nu.”

Benchpress

Matthias Casse: “Een extra motivatie om zilver of goud te halen in Tokio”

Krachtpatser Matthias Casse imponeerde aan de benchpress. De nummer één van de wereld in het judo -81kg duwde zo maar eventjes 140 kilogram de lucht in. “Het is vooral jammer dat ik bij mijn poging van 160 kilogram uitschoof want dat gewicht heb ik al meermaals op training geduwd. Maar dat hoort erbij zoals een lekke band bij het fietsen. Ik vind het wel leuk dat ik het record van 105 monkeybars met Dirk Van Tichelt deel. Twee judoka’s bovenaan, zo hoort het. Dirk heeft mij uiteraard al veel uitgelachen met het eindklassement. Dat zal pas stoppen wanneer ik beter doe op de Olympische Spelen. Een extra motivatie om zilver of goud te halen in Tokio.”

Wout van Aert: “Bij deze is het debacle van de virtuele Ronde van Vlaanderen rechtgezet”

Oranje boven in De container cup, maar de koers blijft gelukkig van ons. Met dank aan Wout van Aert. In het eindklassement kwam Van Aert niet in de buurt van zijn eeuwige rivaal, maar tijdens de 3 kilometer op de spinning fiets toonde de Belgisch kampioen tijdrijden waarom hij door Tom Dumoulin de koning van het vermogen trappen wordt genoemd. De 25-jarige renner van Team Jumbo-Visma begon meteen aan 500 Watt en zou daar nooit meer onder gaan. “Ik wist dat ik dat wattage vier minuten zou kunnen volhouden”, verklaarde Van Aert, wiens hartslagmeter in het slot 205 aanduidde. “Lang geleden dat ik dat nog heb gehaald. En het is ook lang geleden dat ik Mathieu nog eens op de fiets heb kunnen kloppen.”

Van Aert deed uiteindelijk tien seconden minder lang over de drie kilometer dan Van der Poel. “Mijn ouders zeggen me vaak: al een geluk dat je goed met de fiets kan rijden. En dat heb ik vandaag nog eens bewezen. Je kan beter in één ding echt uitblinken dan in verschillende disciplines een beetje goed zijn. Bij deze is het debacle van de virtuele Ronde van Vlaanderen (Van Aert werd er kansloos achtste, red.) rechtgezet. Als je ziet welke renners ik hier klop, dan geeft dat wel vertrouwen voor de toekomst.”

Hanne Claes eindwinnaar bij de vrouwen, drie records voor Jolien D’Hoore

Bij de vrouwen stond er in de container geen maat op Hanne Claes. De 28-jarige hordeloopster en Belgian Cheetah had in de compacte zevenkamp uiteindelijk een voorsprong van 22 seconden op eerste achtervolgster Jolien D’Hoore en liet onder meer ook de mannen Pieter Timmers en Hans Vanaken achter zich.

“Het is maar televisie, maar ik ben toch trot op mezelf als ik zie welke grote namen ik allemaal heb geklopt”, zegt de blonde sprintster. “Ik had het ook helemaal niet verwacht want er zat eigenlijk geen enkele proef bij die mij echt lag. Nee, ook het lopen niet. Want zelfs op training lopen wij nooit verder dan 500 meter. Ik heb helemaal geen uithoudingsvermogen en mijn spieren zijn er helemaal niet op getraind om lang te lopen.” Claes deed het net zoals de Borlées, haar trainingspartners, opvallend goed aan de monkeybars. Met 78 treden was ze zelfs zesde bij de mannen. “Een complete verrassing. Zowel voor mij als voor de Borlées want eerlijk waar: niemand van ons had dat ooit al geprobeerd. We hebben er zelf hard om moeten lachen.” De hordeloopster is wel geschrokken van de impact van het programma. “Ik heb enorm veel reacties gehad op mijn deelname en veel volgers bijgekregen op Instagram. De Container Cup heeft toch iets los gemaakt in Vlaanderen.”

Drie records voor D’Hoore

Wielrenster Jolien D’Hoore moest vrede nemen met een tweede plaats, maar won wel drie van de zeven proeven bij de vrouwen. “Dat ik vier keer raak schoot had ik te danken aan mijn eerste lucky shot . Vanaf dan had ik de techniek door en was ik vertrokken. Op de kermis vis ik normaal gezien alleen op eendjes, maar volgende keer ga ik mijn geluk toch ook eens beproeven aan het schietkraam. Het roeien heb ik puur op de kracht van mijn benen gewonnen, mijn armen moesten maar volgen.” Op de fiets zette de bronzen medaille van Rio de twaalfde tijd neer van alle deelnemers. “Ik wou mezelf echt bewijzen, maar ik zat eigenlijk al stik kapot.”