Hans Otten. Foto: Joren De Weerdt
In de ruim vijftien jaar dat ik nu in Herentals woon (buiten het centrum, weliswaar), heb ik er nog nooit een parkeerticket genomen. Allee dan: één keer, toen ik zeven jaar geleden toevallig eens een agente met zo’n handcomputertje rond zag lopen. Stomverbaasde stadsgenoten weigeren te geloven dat ik in al die jaren nog nooit een parkeerboete heb gekregen. Het ligt helemaal niet in mijn aard om de kantjes eraf te lopen of het noodlot te tarten, maar in Herentals zijn er gewoon amper of geen controles op het betalend parkeren. En wanneer die wel gebeuren, is de politie telkens zo vriendelijk om vooraf aan te kondigen dat de nultolerantieweek eraan komt. Omgekeerd ga je me ook nooit horen jammeren wanneer ik wel een retributie aan mijn rekker heb. Eigen schuld, dikke bult.
In andere steden in de Kempen riskeer ik dat baldadige gedrag overigens niet. In Turnhout gebruik ik sms-parkeren of prop ik mijn tuut in de ondergrondse Warandeparking, in Geel bedien ik me over het ...
Met de medewerking van