Geert Bruloot en zijn partner Eddy Michiels zijn de eigenaars van schoenenwinkel in Antwerpen. Gedreven en gepassioneerd door hun vak maakten ze van hun in ’84 opgerichte boetiek een wereldwijd begrip in modekringen. Ze zijn echter meer dan ondernemers.
Zo is Geert Bruloot vanuit zijn kennis over en passie voor schoenen nu ook curator van de expo ‘Footprint. Het spoor van schoenen in de mode’ in het Antwerpse modemuseum (MoMu). In dit interview vertelt Geert over zijn passie voor Antwerpen, ondernemen , mode en - natuurlijk - schoenen. Hij is altijd gedreven geweest door emotie – volgens hem iets wat er tegenwoordig te weinig is in de modewereld en bij ondernemers in die sector.
U bent geboren in Oostende. Hoe bent u in Antwerpen terechtgekomen? Geert Bruloot : "Via een omweg: ik ben kunst gaan studeren in Gent en heb daar een aantal jaar gewoond. Toen ik na een trip naar Amsterdam passeerde in Antwerpen, werd ik gegrepen door de energie van de stad. De sfeer sprak me aan en ik besloot er te blijven. De stad heeft heel wat troeven. Je voelt de creativiteit in Antwerpen. Doordat het een historische handelsstad is geweest trekt ze nog steeds een kosmopolitische publiek aan. Dat merk je. De Antwerpenaar is niet vies van een experiment. Antwerpen ligt ook in het midden van Europa – je bent op twee uur in Parijs, op één uur in Amsterdam. Dat maakt dat de stad leeft. Toen ik Australië was, had ik dat gevoel niet. Daar voelde ik me afgezonderd van de wereld." En waarom de keuze om een schoenenwinkel te starten in de Scheldestad? Geert Bruloot : "Ook dat is spontaan gekomen. Ik ben in Antwerpen beginnen werken als afwasser en daarna als hulpkok. Ik liep toen veel rond in de stad. Toentertijd was De Nieuwe Gaanderij aan de Wilde Zee dé place to be voor modeliefhebbers met winkels als ‘The Poor Millionaire’ (1976) en ‘Beauties and Heroes ‘van ontwerper Dirk Van Saene (1981). Toen ik er op een gegeven moment passeerde, ben ik spontaan naar het immobiliënkantoor gegaan met de vraag om me iets te laten weten als er een ruimte vrij kwam. Ik wilde er iets doen! Toen dacht ik nog aan een cocktailbar. Maar toen het immokantoor me veel later belde – nadat ik mijn partner Eddy Michiels had leren kennen en ik al als etalagist werkte – beslisten we dus om een schoenenwinkel te beginnen. Coccodrillo was geboren."
En waarom dan juist schoenen? Geert Bruloot : "Enerzijds vanuit praktische overwegingen: de winkel was maar 24 m² en schoenen nemen niet veel plaats in. Ook vonden we zelf nergens de schoenen die we zelf wilden kopen. Anderzijds ook omdat schoenen mooie objecten zijn die goed kunnen gepresenteerd worden. Ik was toen al aan het werk als etalagist en het was in dat opzicht dus een logische keuze. Nadat we beslist hadden ervoor te gaan, leenden we geld en een auto en trokken we naar Italië om schoenen in te kopen. We zijn met enige naïviteit in het ondernemen gestapt. We kochten van in het begin aan met ons hart – niet vanuit commerciële overwegingen. In het begin hebben we dan ook financieel zwarte sneeuw gezien." Hoe kwam het dat het tij daarna keerde? De Antwerpse zes hebben daar een rol in gespeeld, niet? Geert Bruloot : "Ja, vanaf het eerste seizoen stond ineens Martin Margiela bij ons voor de deur. Hij wilde zijn schoenencollectie bij Coccodrillo verkopen. Ann Demeulemeester was de eerste klant die zijn schoenen bij ons kocht. En toen kwam alles in een stroomversnelling terecht. Dries Van Noten vroeg me om vanuit mijn achtergrond met etalage-opbouw om het decor voor De Gouden Spoel-wedstrijd (een wedstrijd voor modeontwerpers) te verzorgen. Dirk Bikkembergs won die wedstrijd en ik wilde zijn schoenen bij Coccodrillo verkopen. Dat ging enkel wanneer ik zijn ontwerpen ook wilde verdelen. De Antwerpse modewereld was toen nog relatief klein, iedereen kende elkaar, en ineens ging ik met de latere Antwerpse zes naar Londen om hun collecties voor te stellen. Zij hebben het daar gemaakt vanuit hun drive en enthousiasme." Hoe verklaart u het succes van Coccodrillo? Geert Bruloot : "We hebben altijd aangekocht vanuit liefde voor het product, nooit vanuit commerciële overwegingen. Soms is dat moeilijk en stuiten we op een muur bij klanten – maar na een paar seizoenen breekt die dan toch af. Ons enthousiasme werkt blijkbaar. We zijn ‘rauw’. Puur dus. We organiseren geen feestjes en schenken geen cocktails maar willen gewoon mooie schoenen tonen aan het publiek en zo emotie losmaken. Het mooiste compliment dat men over onze winkel kan geven is “Het is helemaal jullie.”."Ook de in het MoMu, waarvan u de curator bent, draait om emotie? Geert Bruloot : "Ja, ook die expo is vanuit liefde gemaakt en wil emotie oproepen. Tegenwoordig gaat het in de modewereld te veel om het product. Vroeger waren défilés echte feesten, nu willen modehuizen alleen maar producten tonen op de catwalk. Met de expo Footprint wil ik terug naar die emotie. Ik toon niet de geschiedenis van de schoen of hoe schoenen technisch gemaakt worden. Ik toon gewoon schoenen die ik interessant of spannend vind en wil de bezoekers zo verrassen. Toen de scenografie klaar was - die Dodi Espinosa verzorgde – en de schoenen werden geplaatst, was het dolle pret. Iedereen was blij en we voelden dat de expo goed zat. Lol is belangrijk. " Is emotionele voldoening voor u ook belangrijk bij het ondernemen? Geert Bruloot : "Ja, als ik er geen plezier meer in zou hebben, is het tijd om te veranderen of te stoppen. Het ondernemen is vandaag de dag te berekend en gebeurt te weinig vanuit emotie. Er ligt te veel focus op het product, op het commerciële." Zouden jonge ondernemers vandaag nog een zaak als Coccodrillo kunnen opzetten? Geert Bruloot : "Ik denk niet dat dat vandaag nog op die manier zou lukken. Het is veel moeilijker geworden. De huurprijzen zijn hoger door de komst van de grote winkels en flagshipstores. De klanten zien door het bos de bomen niet meer en durven minder. Er is nog nooit zo veel keuze geweest in de mode als nu – en alles is door het internet nu ook overal beschikbaar – maar toch hebben mensen zich nog nooit zo ‘mainstream’ gekleed. Ze kopen omwille van de naam, niet omwille van de creativiteit. De nadruk ligt te veel op consumeren en steeds nieuwe dingen kopen. Dat is ook funest voor het milieu. De modesector moet veranderen." Wat is dan de oplossing volgens u? Geert Bruloot : "Ondernemers moeten anders omgaan met mode. Ze staan voor grote uitdagingen, maar er is hoop. In San Francisco zag ik bv. jonge mensen die een garagebox omtoverden tot een restaurant of mensen die bij hen in de keuken een eethuisje inrichten met vier tafels en zelf kruiden gaan plukken om mee te koken. Ze zijn creatief, durven anders denken. In de horeca-sector zet die trend zich al meer door. Nu is het aan mode-ondernemers om ook een creatieve nieuwe weg in te slaan – ook op het vlak van productie bijvoorbeeld. Mensen moeten weer rebelleren – niet bang zijn om buiten de lijntjes te kleuren en het publiek te verbazen. Dat laatste hebben wij ook altijd geprobeerd. Ook de stad Antwerpen staat voor uitdagingen. Ze moet ondernemers de accommodatie bieden om te kunnen ondernemen. Dat is volgens mij de rol van de stad. Daarbij denk ik bijvoorbeeld aan bereikbaarheid en het tegengaan van leegstand in het centrum. Dat zijn cruciale elementen. Zowel de ondernemers als de stad moeten durven."
Foto winkel: Boy Kortekaas | foto expo: Koen de Waal