Nationaal was er verontwaardiging toen beelden van nafeestende caféklanten op het Flageyplein zondag op ons af kwamen. De deur die op een kier staat, is door sommige jongeren ingebeukt, en de fysieke en hormonale nood om tegen elkaar aan te schuren/in elkaars oor te roepen is vele malen groter dan het besef dat we beter nog oppassen. “Wat baat al die voorzichtigheid als zij”… Zo luidt steeds het argument. Dichter bij huis ervaarde ook ik de rare spreidstand waar we in zijn beland. En die nog breder wordt, nu online lessen zijn afgerond en de hitte eraan komt.

Het voorbije weekend liet ik me volledig gaan met cafébezoek, restaurantbezoek, parkbezoek en marktbezoek. Ik was uit mijn kot van het krieken van de dag tot het vallen van de avond (ik had dat vorige ...