©  RR

Via de vertaling van Perfect Remains (Perfecte resten) kon ook het Vlaamse lezerspubliek kennismaken met de Britse misdaadauteur Helen Fields, die in eigen land in sneltempo tot een vaste waarde is uitgegroed. Sinds kort ligt ook Perfecte prooi in de rekken, een nieuwe zaak voor inspecteurs Luc Callanach en Ava Turner.

Tijdens een rockfestival valt een jonge medewerker van een liefdadigheidsinstelling midden in het publiek dood neer. Zijn buik werd, zonder dat ook één iemand er iets van merkte, met één haal opengesneden. Een week later wordt in een vuilcontainer het lichaam van een basisschoollerares aangetroffen. Gewurgd met haar eigen sjaal. Turner en de uit Frankrijk ingeweken Callanach hebben geen directe aanknopingspunten. Waarom werden deze twee brave mensen in Godsnaam om het leven gebracht?

Het onderzoek dreigt compleet vast te lopen, tot er in Edinburgh hier en daar op gebouwen grafitti verschijnen. Ze tasten in het duister, totdat blijkt dat de slachtoffers op diverse gebouwen in de stad met graffiti worden beschreven. Het blijken boodschappen die moorden aankondigen. De slachtoffers hebben blijkbaar één ding gemeen: het zijn onschuldige lammetjes, hooglijk gewaardeerd en gerespecteerd in de kringen waarin ze vertoeven.

Helen Fields schrijft donkere, harde thrillers, die de grenzen van de gemoedsrust aftasten. Met de wat afstandelijke, eigenzinnige Callanagh heeft ze een interessant personage gecreëerd, waar ze nog wel een tijdje mee verder kan.

Ambo/Anthos, 474p

(ged)

Jobat