©  shutterstock

Eerder dan besmette personen in thuisisolatie onder te brengen, pleiten onderzoekers Harald De Cauwer (UAntwerpen) en Francis Somville (UAntwerpen en KU Leuven) er in het Tijdschrift voor geneeskunde voor om ze naar isolatiecentra te sturen. De stad Antwerpen heeft kamers voorzien voor mensen die positief op Covid-19 zijn getest, maar zich thuis niet kunnen isoleren.

Het kan dan bijvoorbeeld gaan om iemand die na een reis positief test en zo klein behuisd is dat hij zijn familie niet tegen besmetting kan beschermen. Gebruikmaken van zo’n kamer kan alleen op doorverwijzing, bijvoorbeeld door een arts of het OCMW, niet op eigen verzoek. Er zijn kamers beschikbaar op meerdere locaties in de stad. De maatregel maakt deel uit van het coronanoodplan van de stad Antwerpen. Voorlopig zijn er nog geen kamers in gebruik.

“Thuisisolatie voorkomt, met een transmissie van 16 tot meer dan 50%, besmetting van huisgenoten niet, terwijl dit een van de belangrijkste factoren is bij de transmissie van het virus. Daarnaast tonen cijfers aan dat quarantaine niet goed opgevolgd wordt door diegenen die in isolatie moeten”, zeggen De Cauwer en Somwille.

Beiden pleiten daarom voor isolatie in isolatiecentra. Terwijl bij thuisisolatie het risico op transmissie vermindert met 50% voor huisgenoten en 75% voor de algemene bevolking, is dat respectievelijk 75 en 90% bij strikte isolatie in isolatiecentra. De piek van de pandemie kan op die manier ook afgevlakt en verlaat worden.

In quarantaine op hotel?

Beiden beseffen dat het nemen van dergelijke drastische maatregelen in Europa weerstand zal uitlokken bij de publieke opinie. “Om de isolatiepil te verzachten, zou men hiervoor in samenwerking met Toerisme Vlaanderen hotels, vakantieresorts of campings kunnen inschakelen, zoals dat in het verleden, ondersteund door het Rode Kruis, gebeurde voor asielzoekers. Op die manier kan ook de toeristische sector uit de nood geholpen worden. Er zou hiervoor ook een beroep kunnen gedaan worden op de schakelzorgcentra”, zeggen De Cauwer en Somville.

Wat de organisatie van de contact tracing betreft, pleiten ze om hiervoor per gemeente studenten geneeskunde in te schakelen, aangevuld met medewerkers van de sociale dienst van het OCMW. Deze studenten hebben een goede analytische geest en zijn sterk gemotiveerd om mee te werken aan de gezondheidszorg, terwijl de sociale diensten in samenwerking met huisartsenkringen en triagecentra veel beter in kaart kunnen brengen waar er clusters zijn. Die teams moeten ook met omliggende gemeenten contacten leggen om de clusters in het woon-werkverkeer op te sporen. De contact tracers onder de gezondheidsinspectie brengen, lost volgens beide onderzoekers problemen op het vlak van privacy op. (syma, blg)