©  GOYVAERTS/GMAX AGENCY

De promotie was dan al wel een feit, met een vijfde titel in zeven jaar stapt Beerschot door de grote poort naar 1A. De Mannekes toonden op het veld van OHL iets wat al een hele voorbereiding ontbrak: efficiëntie. De kers op de taart voor Hernan Losada en co is binnen.

Eindelijk! Bijna vijf maanden na de heenwedstrijd op het Kiel was het zover. Aan Den Dreef in Leuven stonden OHL en Beerschot tegenover elkaar voor deel twee van de promotiefinale. Door de beslissing op de Algemene Vergadering van de Pro League op vrijdag werd dan wel de angel en de spanning uit de wedstrijd genomen. Wat er op het veld ook gebeurde, exact over een week treden beide ploegen aan in 1A. Hernan Losada en zijn Mannekes trekken dan naar Oostende, Marc Brys en zijn spelers ontvangen op maandag Eupen. Tenzij de coronacrisis er nog anders over beslist uiteraard.

Wie nu hoopte op twee ploegen die van bij het eerste fluitsignaal met open vizier ten strijde trokken, kwam zondagavond bedrogen uit. De tickets voor 1A mogen dan wel al klaar liggen, er stond nog wel degelijk iets op het spel: de titel en de eer. Vrij vertaald: de winnaar treedt via de grote poort tot de grote jongens toe, de verliezer via een achterpoortje - met dank aan corona en Waasland-Beveren.

“Na zeven weken van voorbereiding gaan we deze wedstrijd niet laten schieten omdat de promotie al een feit is”, was Brys duidelijk. Losada wilde koste wat het kost het “fantastische parcours afronden met de kers op de taart”. Bovendien mag de winnaar straks ook een ronde later starten in de Beker van België.

In de openingsfase was het dan ook aftasten. Beerschot dreigde met halve kansjes via Noubissi en Tissoudali, OHL kwam pas halfweg de eerste helft onder stoom. En hoe! Vanhamel ranselde afstandsschoten van Maertens en Henry uit zijn doel, Duplus en Henry mikten hun kopbal naast. De beste kans was echter voor Sowah. De Ghanees haalde hard uit, maar zag zijn poging via de onderkant van de lat terug het veld in botsen.

Met klamme handjes kwam Beerschot net voor rust dan toch op voorsprong. Holzhauser mocht tot drie keer toe een hoekschop nemen. En drie keer is scheepsrecht, ook voor de Oostenrijker. Al zag hij wel een olympisch doelpunt door de neus geboord. Aan de eerste paal knikte Schuermans de scherpe hoekschop van de Kielse strateeg in eigen doel. Die arme Schuermans toch. De centrale verdediger kreeg dan wel een plaatsje in het elftal van het seizoen in 1B, de Limburger lijkt vaak de tegenslag als een magneet naar zich toe te trekken. Zo maakte hij in het shirt van Westerlo in het seizoen 2015-2016 alleen al maar liefst drie eigen doelpunten.

Beerschot juichte, al zag het er allemaal een beetje bizar en onwennig uit. Na de kritiek van Marc Van Ranst op de groepsknuffels bij stadsgenoot en bekerwinnaar Antwerp besliste de Pro League dat te uitbundig vieren niet was toegestaan. We zagen een paar vuistjes en high fives, dat wel. Maar het was toch vooral vieren in de eigen ‘bubbel’.

Een knal op de lat van Bourdin en Ngawa die in de kluts meer geluk kende dan ploegmaat Schuermans bezegelden nog voor rust bijna het lot van de Leuvenaars, maar vroeg in de tweede helft volgde dan toch de knock-out voor het team van Brys. Tissoudali zorgde in een warrige fase al snel voor de 0-2, Noubissi gaf met een gekruist schot in de verste hoek het definitieve nekschot. Een moedig Leuven ging nog strijdend ten onder, maar kwam niet verder dan een eerredder van Perbet. De onfortuinlijke Sowah trof nog een tweede keer de lat.

Het debuut van Brys werd in de slotfase zelfs nog pijnlijker. In de toegevoegde tijd maakte Placca er nog 1-4 van. En zo sluit Beerschot een uitzonderlijk parcours van eerste provinciale tot 1A af met vijf titels in zeven jaar. Straf! En een mentale boost in aanloop naar de openingswedstrijd op het veld van KV Oostende.

Kersten Steurbaut