©  BELGA

Wout van Aert heeft het opnieuw klaargespeeld. Onze landgenoot won Milaan-Sanremo na een prangende sprint tegen Julian Alaphilippe. Van Aert is zo de eerste Belgische winnaar van La Primavera sinds Andreï Tchmil in 1999 en wint nu zijn tweede grote Italiaanse koers in één week: wat een fenomenale prestatie.

La Primavera, zo staat Milaan-Sanremo al jaar en dag bekend. Maar door de uitbraak van het coronavirus werd de wedstrijd dit keer niet aan het begin van de lente, maar wel in het putje van de zomer verreden. En net zoals bij de Strade Bianche vorige week had dat zo zijn gevolgen: het was opnieuw bloedheet in Italië. En dat terwijl enkele jaren geleden het peloton in deze wedstrijd nog even halt moest houden door sneeuwval: het kan verkeren.

6 Italianen, 1 Spanjaard

Het peloton maakte zich op voor een lange dag, want er moest maar liefst 305 kilometer overwonnen worden. Niet iedereen kon daarmee lachen in deze zomerse temperaturen: onder meer Adrie van der Poel, de vader van Mathieu, uitte voor de start kritiek op de organisatie. Het peloton deed het in de beginuren alvast kalm aan. Zes Italianen kregen een vrijgeleide: Alessandro Tonelli en Fabio Mazzucco (Bardiani), Mattia Bais (Androni),, Damiano Cima (Gazprom), Marco Frapporti (Vini Zabu) en Manuele Boaro (Astana) vormden samen met de Spanjaard Hector Carretero (Movistar) de vlucht van de dag.

Zoals wel vaker was het de kilometers aftellen tot de voet van de Cipressa, op zo’n 30 kilometer van de finish, waar de finale kon beginnen. Lang daarvoor moest één van de favorieten echter al afhaken: Matteo Trentin, samen met Greg Van Avermaet kopman bij CCC, kwam op 85 kilometer van de finish ten val. De schade leek op het eerste gezicht nog mee te vallen bij de Italiaan, maar Trentin zou niet meer op de fiets stappen.

Ewan en Gaviria al snel eraf

Vlak voor de Cipressa werden de overgebleven koplopers gegrepen. En toen gingen bij Deceuninck-QuickStep plots de alarmbellen af toen Julian Alaphilippe, de winnaar van vorig jaar, lek reed. Maar de Fransman kon met de hulp van de reeds geloste Tim Declercq vrij snel terugkeren in het peloton: fraai werk van El Tractor . Danny Van Poppel had minder geluk: de snelle man van Circus-Wanty Gobert verdween na een valpartij van het voorplan.

Het peloton draaide aan een rotvaart de Cipressa op. Daar was de eerste aanval er één met een Belgisch tintje: Loïc Vliegen (Circus-Wanty Gobert) ging er alleen vandoor. Hij kreeg even later gezelschap van Jacopo Mosca (Trek-Segafredo). Intussen stond de deur achterin het peloton wagenwijd open: onder meer favorieten Caleb Ewan (Lotto-Soudal) en Fernando Gaviria (UAE Team Emirates) vonden op de Cipressa hun Waterloo.

Vliegen en Mosca werden al snel weer gegrepen. In de afdaling van de Cipressa probeerde Daniel Oss het vervolgens. Met wat halsbrekende toeren - de Italiaan ging bijna uit de bocht - verzamelde Oss enkele seconden voorsprong. Maar ook de stevige Italiaan kwam niet ver. Een stevig uitgedund peloton, met daarbij ook nog een aardige hoeveelheid landgenoten, begon aan de belangrijke beklimming van de Poggio.

Aanval Alaphilippe, Van Aert gaat mee

Op de Poggio viel met Aimé De Gendt opnieuw een Belg van Circus-Wanty Gobert aan. Hij kwam zelfs alleen op kop, maar toen ontplofte de koers achter hem: Julian Alaphilippe ging er met een snedige demarrage vandoor. Enkel Wout van Aert kon met alle moeite van de wereld aanklampen. De twee sneden samen de afdaling van de Poggio aan, op weg naar de Via Roma.

Het duo reed samen de slotkilometer in, met het restant van het peloton op korte afstand. Een sprint met twee kondigde zich aan. Alaphilippe pokerde: Van Aert moest het dus vanaf de kop proberen klaarspelen. Maar onze landgenoot liet zich het hoofd niet op hol brengen: in de sprint rekende hij zonder pardon af met Alaphilippe! Michael Matthews hield Peter Sagan nipt af voor plek drie. Greg Van Avermaet en Philippe Gilbert werden achtste en negende.