De in Antwerpen geboren fotografe Martine Franck was wereldberoemd maar in Vlaanderen reikte haar bekendheid niet zo heel ver. Hoe dat komt? “Dat is een goede vraag maar een antwoord heb ik niet meteen”, moet assistent-curator Rein Deslé toegeven. Misschien omdat Franck wel geboren werd in Antwerpen maar met haar familie al snel in de States belande en nadien het grootste deel van haar leven in Parijs woonde?
Hoe dan ook, Het FOMU wil die blinde vlak in de Antwerpse fotografiekunst ongedaan maken en haalt daarom de grote overzichtstentoonstelling van het werk van Martine Franck naar haar geboortestad. Martine Franck was net voor haar dood in 2012 nauw betrokken bij de uitwerking van deze tentoonstelling, die gemaakt werd door de Fondation Henri Cartier-Bresson (Parijs) en het Musée de l’Elysée (Lausanne). “Elk beeld dat je hier ziet is door haar zelf geselecteerd.”
“Het werk van Franck is heel moeilijk in één zin samen te vatten. Er zijn verschillende rode draden te ontwarren in haar oeuvre maar die ontstonden vaak heel organisch. Frank was niet de fotografe van de reeksen, al zal je die in de overzichtstentoonstelling wel tegenkomen. Zo trok ze regelmatig naar Ierland, raakte op het einde van haar leven enorm gefascineerd door het boeddhisme en kan je er niet omheen dat ze in zwart-wit trok. Maar nooit focuste ze zich een hele maand op één onderwerp”, vertelt Rein. Dat haar beelden allemaal zwart-wit zijn heeft te maken met de tijdsgeest. “Kleur werd gezien als iets niet-artistiek, iets voor bijvoorbeeld de reclamefotografie.
Frank werkte in de periode 1970 tot 1990 en dat maakt dat ze nog analoog werkte. “Ze was een fotografe die nog echt tijd nam om haar beelden te maken. Als ze iemand portretteerde wilde ze die persoon ook echt kennen. Ze ging een gesprek aan, wilde zijn of haar verhaal kennen. Daarnaast nam ze ook enkel foto’s van wat haar persoonlijk zelf nauw aan het hard lag. Ze ging ze niet erg vaak de straat op maar als ze het deed was het om bijvoorbeeld een feministische protestmars te fotograferen.”
Haar grote levenswerk is het fotograferen van de ouderdom. Bejaarden, oude mensen, mensen op het einde van hun leven. Niet zozeer vanuit een fascinatie voor die leeftijd, dan wel uit maatschappelijke overwegingen. Frank kon het niet vinden dat deze mensen door de maatschappij weggeduwd werden. “Ook hier zien we weer dat maatschappelijk engagement van een vrouw die uit een gegoede familie komt. Haar uitgangspunt was dat we op een dag allemaal die bejaarde man of vrouw zullen worden.”
De heel toegankelijke foto’s van de Antwerpse wereldburger Martine Franck zijn vanaf 2 oktober te zien in het FOMU op de derde verdieping. Andere tentoonstellingen zijn Lynne Cohen - Depht on the Surface, 33 days of .tiff en de Collectieaankoop Eamonn Doyle. Alle info vind je op www.fomu.be.