“Zeg, broer, als je ooit stopt, dan denk je toch eens aan mij hè.” Het was een grap die Peter Van den Boom enkele decennia geleden meermaals maakte toen hij zijn broer Ron zag. Op dat moment was Ron trotse uitbater van frituur Rose Panter, vernoemd naar de filmserie The Pink Panther waar Ron enorme fan van was. Peter baatte dan nog een pompstation uit en Mieke was aan de slag als onthaalmoeder.
Tot ergens in augustus 1995, wanneer Ron naar Peter stapt met de vraag: “Zeg broer,...”. Op 1 oktober 1995 bakken Peter en Mieke hun eerste frieten in hun frituur Rose Panter. “We hadden nooit verwacht dat we de frituur op een dag ook echt zouden uitbaten”, lacht Mieke. “Maar toen het dan zover was stonden zowel Peter als ik er helemaal achter. Mijn moeder had heel lang een kruidenierswinkel waar ik als kind ook wel eens bijspong en ik vond dat contact met de klanten altijd heel aangenaam.”
Binnen vier jaar zou Peter in principe op pensioen kunnen gaan maar de liefde voor de friet én de klanten is nog zo groot dat we wel eens gewoon zouden verder durven doen
Mieke
Toch was het voor Peter en Mieke in het begin hard wennen aan hun nieuwe werkritme. Plots moest er tijdens de weekends en ‘s avonds gewerkt worden en met twee jonge kinderen van 7 en 9 was dat niet altijd even gemakkelijk. “De kinderen waren onze grootste bezorgdheid. Wij kozen voor deze uitdaging maar we wilden in geen geval dat zij daar de dupe van zouden zijn. En ik denk dat we daar heel goed in zijn geslaagd. Elk vrij moment ging naar de kinderen.” In het weekend kregen ze dan al eens een frituursnackje voor de televisie. “Zo erg vonden ze het dus niet dat mama en papa een frituur hadden”, knipoogt Mieke.
Dat ze nu al 25 jaar verder zijn, is even schrikken voor het koppel. “We waren er deze week nog over bezig. Hoe kan het toch dat de tijd zo snel voorbij is gegaan? Simpelweg omdat we die afgelopen periode niet hebben stilgezeten. De frituur en het appartement werden onder handen genomen. Er kwam een nieuwe koeltoog, drankkoeler en ook het interieur kreeg een upgrade. En het belangrijkste van allemaal: als je iets heel graag doet dan vliegt de tijd voorbij.”
Maar zijn de frieten ondertussen niet beu? “Neen”, zegt Mieke volmondig. “Vrijdag is onze vaste frietdag. Dan eten Peter en ik nog altijd onze portie. Peter met een cervela en koude curry, ik pak een curryworst special met curry ketchup. En door de week durven we ook wel eens een frietje te pakken als tussendoortje. Na 25 jaar is het nog steeds moeilijk om er af te blijven.”
Of er nu nog eens 25 jaar staan aan te komen, die kans is klein, maar aan stoppen wordt er in de Rose Panter nog niet gedacht. “Binnen vier jaar zou Peter in principe op pensioen kunnen gaan maar de liefde voor de friet én de klanten is nog zo groot dat we wel eens gewoon zouden verder durven doen. Als de gezondheid het toelaat tenminste. Door corona hebben we deze verjaardag niet kunnen vieren dus misschien moeten we sowieso al doordoen tot de dertigste verjaardag”, lacht Mieke.