Dorpsfiguur Jefke Prims (71) is niet meer. Iedereen in Grobbendonk droeg Jefke diep in z'n hart. Dinsdag is hij thuis overleden op 71-jarige leeftijd. Jefke stond z'n hele leven voor de gemeenschap altijd klaar.
Burgemeester Marianne Verhaert (GiB) eert Prims met een fijne afscheidsbrief : "Toen ik van de week de kerkklokken hoorde, kreeg ik even de krop in de keel", vertelt Marianne Verhaert.
"In m'n brief heb ik Jefke 'mijnen dikke vriend' genoemd, maar eigenlijk was hij iedereen zijn dikke vriend. Het jaarlijks vuurwerk, de kermis of het volksfeest: steeds stond de man paraat om een steentje bij te dragen. Prims was op zijn eigen manier ook een wijze man."
Erehaag voor Jefke
Omwille van corona wordt de uitvaart volgende dinsdag 2 maart gehouden in intieme kring. Na de dienst om 11.30u gaan z'n vrienden aan de kerk een erehaag vormen richting kerkhof. Ieder wordt gevraagd 1,5 meter te respecteren en mondmasker te dragen.
A fscheid van mijnen dikke vriend Jefke :
Jef, Lieve Jef, Mijnen dikke vriend, Iedereen zijn dikke vriend,
Wat ga ik je missen!
Als kind leerde ik je kennen... Op momenten dat ik met mijn zus en onze vriendinnetjes achteraan uw huis speelden, was jij diegene die ons tijdig op de vingers tikte als ons kattenkwaad wat uit de hand liep. Toen vond ik je streng, maar veel later besefte ik dat ik (en wij) je dankbaar moesten zijn. Je behoedde ons voor mogelijke straffen van onze ouders die zouden volgen, als we verder gingen met onze plannen.
Later als ik opgroeide, leerde ik je beter kennen, als je tijdens het jaarlijks vuurwerk, de kermis en het bijhorende volksfeest, alles mee in goede banen leidde.
En dan...werd ik burgemeester. Als jonge dertiger, die met heel wat onzekerheden kampt(e) op sommige momenten, zorgde jij dat ik me op mijn gemak voelde. De zenuwen die ik bijvoorbeeld had bij de herdenking op 11 november, niks verkeerd willen doen, was jij diegene die mij alvast de weg wees. Een stoel vrijhouden in de kerk, het ijs doen breken in gesprekken, aangeven wat ik moest doen,... Dankzij jouw zorgzaamheid, kreeg ik de zenuwen toen onder controle.
Tijdens het eerste bal was je er ook. Je genoot van de avond en ik was blij met je komst. Bij het naar huis gaan, was ik toch bezorgd en ging ik alvast even mee tot thuis. Die bezorgdheid, was uiteraard niet nodig, het was vooral een fijne wandeling. Zoals ik al schreef, was jij eerder diegene die zorgde, belangloos en met een groot hart.
Lieve Jef, al een tijdje hoopte ik op je thuiskomst en stond een bezoekje op mijn agenda. Met pijn in het hart is het er jammer genoeg niet meer van gekomen.
Jef, mijnen dikke vriend, bedankt voor alles! Ik ga je missen! Grobbendonk gaat je missen.
Het ga je goed, dikke vriend!
Veel sterkte aan Lief en alle vrienden van Jef! — verdrietig, met Marianne Verhaert. (mv)