Het 'Eeuwfeestcomité Stafke Ulens 100' had in en rond Feestzaal GOC Ter Voncke in Herenthout alles in het werk gesteld om Herenthoutenaar Staf een onvergetelijke huldedag te bezorgen. En wat voor een!
Staf's achterkleinkind Brecht Goris (15) mocht als apotheose van het druk bijgewoonde feest een unieke Gouden Schoen aan een emotionele 100-jarige Staf overhandigen. De tranen rolden bij alle aanwezigen in de feestzaal.
Leuk detail : Brecht (15), succesvol lid van de Geelse Atletiekclub en provinciaal jeugdkampioen hoogspringen, is net ook vandaag jarig, samen met Staf. Wat een uniek moment.
En als toemaatje kregen alle genodigden en feestvierders nog een originele ' GAZET van ULENS ' met een gedetailleerd overzicht van de levensloop van Staf mee naar huis. Toch wel een zeer attent cado van de organisatoren.
'Meer dan één gewoon mensenleven in dienst van het jeugdvoetbal'
“In dezelfde adem willen we Staf ook nog eens huldigen en bedanken voor meer dan één gewoon mensenleven in dienst van het voetbal en vooral de voetballende jeugd”, zegt Jan Adriaenssen, protagonist van het Staf Ulens eeuwfeestcomité.
Jan Adriaenssen : ' Tijdens het feest ter gelegenheid van hun 60e huwelijksverjaardag vroeg een journalist aan Paula, Stafkes echtgenote: "Hoe hebt ge het zo lang kunnen uithouden bij de Staf?" Haar antwoord schonk duidelijkheid: "Dat was niet moeilijk, onze Gust was maar 20% van de tijd thuis en 80% op de voetbal!"
Staf's legendarische actieve voetbalcarrière
Staf stopte op 56-jarige leeftijd als actieve voetballer. Staf in volle feeststemming : "M'n spieren begonnen pijn te doen, dan ben ik maar gestopt met voetballen." Inderdaad, hij was toen nog maar in de helft van zijn leven: 56.
Zijn jeugdige voetbaljaren beleefde Staf in het Don Bosco College in Hechtel en het Sint-Jan Berghmanscollege in Diest. "Daar had ik het geluk een leraar te ontmoeten die zei van mij ne sjotter te maken. Of ie daarin gelukt was, weet ik niet, want de huidige voetbaljeugd kan 100 keer beter voetballen dan ik. Maar, elke namiddag, elk moment dat we niet in de school of in de kapel moesten zijn, was ik wel aan 't voetballen."
Zijn volledige jeugdopleiding, in die tijd was dat vanaf 10 jaar, genoot Staf in Sint-Truiden STVV, de Limburgse eersteklasser die hem onlangs nog een eresaluut toebracht.
"Toen ik bij Looi Sport speelde, reden we met de camion naar Rocourt, en als het te erg bergop was, moesten we uitstappen en achter de vrachtwagen lopen, anders geraakte die niet boven. In Herve stonden de koeien nog op het veld als we daar aankwamen en moest de stront nog van 't veld gehaald worden.
En de "pleinen" van toen waren niet zoals de "pleinen" nu, hoor. Onze voetbalschoenen, man man man, ik heb er nog in 't kot staan. En, vaak vroor het ook de stenen uit de grond en wij wasten ons in een "baddeke" buiten, hé. Da was nen andere tijd jom, en toch was het plezant."
Stralende Staf voegt er volgende bedenking aan toe: "De voetballers van tegenwoordig hebben geen plezier meer in voetbal, jom. Ik denk als die niet moesten betaald worden en minder in de watten gelegd moesten worden, dat er géén ene nog zou sjotten."
'Het klein gangsterke!'
"Als voetballer noemden de tegenstanders mij 'Het klein gangsterke' Ik was niet kleinzerig, ik heb ook nooit veel pijn gehad, want ik stampte altijd éérst."
Wat bewijst dat Staf als mens net het tegenovergestelde was van de Staf als voetballer. Dan toonde hij me nogmaals z'n voetbalschoenen. Ik kan me best inbeelden dat je, in plaats van het duel aan te gaan met ons "gangsterke", je best heel hard ging "lopen".
"Ik heb ook in de nationale ploeg van het leger gespeeld, maar de schoonste tijd beleefde ik als Vriend van de Koolputters, Vriend van Gerhees, waar ik na de Bevrijding WOII ging voetballen. Deze stoere Limburgse vrienden trainden slechts één keer om de 14 dagen. Weet ge dat daar toen niemand 's avonds durfde naar buiten te komen."
"De zomercompetitie in Herentals was dan weer mijn lievelingstornooi. En bij het KFC Herentals van toen speelde ik slechts 2 keer: in Oostende en in Jette." En toen, begonnen m'n spieren pijn te doen."
'De Herentalse KFC-familie : Rik Van Looy vroeg me te blijven'
In 1952 versterkte Staf, op 32-jarige leeftijd de Herentalse KFC-jeugdwerking als secretaris van de jeugd. Na 20 jaar bureelwerk, 7 jaar beheerraadslid en 13 jaar lid van het selectiecomité, werd hij jeugdvoorzitter.
"Er kwam aan de top van de succesvolle KFC-club een wissel en Keizer Rik Van Looy werd voorzitter. Rik heeft mij toen persoonlijk gevraagd om te blijven. Dat was voor mij het mooiste compliment dat ik kon krijgen", onderstreept een emotionele Staf. 'Ook bij KFC-voorzitter Paul Benijts liep alles vlot en doortastend.'
En dat z'n voetbalhart daar lag, bewees ie niet alleen in Herentals, maar ook bij tal van clubs uit de regio door het voorzitterschap van de Kempische Verstandhouding waar te nemen. Van zijn 32e jaar tot zijn (bijna) 100. Reken zelf maar uit hoeveel besturende jaren Staf zijn leven schonk aan de jeugd?
"Nadenken, kunde gij dat wel?" Reageert Staf met een kwinkslag : "Da's het enige dat ik kan, want werken liet ik door de anderen doen."
Enkele van Staf's opvallende verwezenlijkingen bij de jeugd van KFC Herentals :
- Aanstellen van een jeugdcoördinator; - Een voetbalstage aan zee. De Herentalse jeugd kon mee op zeestage. Alle functies zoals kampleiding, kamerverantwoordelijken, kookploeg en keukenpersoneel, trainers en animatie, enz. werden ingevuld door eigen gedreven mensen van de jeugd die meer dan een week opofferden van hun vakantie; - Een sponsorteam voor de jeugd; - Een scoutingscomité voor jeugdspelers; - Een feestcomité dat zorgde voor een Sinterklaasfeest, het jaarlijkse ABC-spel en de "Dag van de jeugd"; - De organisatie van "De Koningsfeesten", waarbij álle Herentalse scholen een "Wedden dat" beleefden, geleid door een scheidsrechter uit eerste nationale en Jean-Marie Pfaff, die toen in Blaue Hose het doel verdedigde bij FC Bayern München.
"Niet moeilijk dat we in die jaren de aansluiting konden vieren van "het 100e duiveltje", en daar hield het niet mee op.
Ik beschouwde en behandelde elke jeugdspeler als een eigen kind.
Ik ken nu nog altijd álle namen van álle jeugdspelers, met hun capaciteiten, hun werkpunten en hun thuissituatie."
Welke foto je van Staf en één of meerdere van zijn jeugdspelers bekijkt, je "leest" zijn liefde en genegenheid naar die voetballertjes toe.
"De Kempische Verstandhouding is en blijft één van de mooiste zaken die ik mee mocht verwezenlijken," vervolgt Staf. "Ik nam het voorzitterschap waar in navolging van Marcel Verwimp. Een 12-tal Kempense Clubs gingen een samenwerking aan, ter bescherming van en ter doorstroming van eigen jeugdspelers."
Staf toonde me het verslag waaraan de verantwoordelijken van deze clubs deelnamen: KFC Herentals, OG Vorselaar, KFC Turnhout, KFC Herenthout, KFC Dessel Sport, VC Westerlo, VV Lichtaart, KFC Tielen, KFC Poederlee, KSV Mol, SK Branddonk.
"We organiseerden bijscholingen op de terreinen van de verschillende clubs en namen met een selectie van onze spelers deel aan tal van internationale tornooien. Ik herinner me nog 0-1 winst op een elftal van Club Brugge, waarin Johny Thio en Raoul Lambert speelden. De Herentalse KFC-jeugd van toen en de Kempische Verstandhouding vormen de paradepaardjes van Staf's werk in de voetbalwereld.
100 jaar jong van geest
Stafke, 100 jaar, heeft maar één nadeel volgens z'n vriend huisarts Maurits, die stelt: "Ge zijt 100 jaar, maar ge denkt nog altijd dat ge er 20 zijt!" De Herenthoutse burgemeester Stijn Raeymaekers overhandigde z'n bekende eeuwfeesteling nog een fijne attentie.
In de feestzaal weerklonk vanmiddag uit volle borst een daverende zangstonde inclusief eerbetoon met respect voor Staf:
'STAFKE ULENS = VoorWAAR... ALTIJD DAAR! STAFKE ULENS =VOETBAL in HART en ZIEL! STAFKE ULENS = EEN HART voor ONS JEUGD! STAFKE ULENS = ENE VAN ONS!'
Beste Staf, op naar de 108! Iets dat al je voetbalvrienden je van harte toewensen!" Feestfoto's Miek Kirri/NNieuws.
Archief foto : Staf Ulens met de raad van beheer van KFC Herentals met als voorzitter Paul Benijts / foto Jos Flamand - met dank.