“Ik was een praatje aan het slaan met de opzichter”, vertelt ze aan RTBF. Terwijl ze aan het praten was, zag ze een buur van de school in paniek naar binnen rennen. Enkele meisjes in de buurt begonnen te gillen. In een reflex wilde Dafira naar buiten lopen om te zien wat er aan de hand was. “Mijn collega schreeuwde aan de deur. ‘Wat doe ik in godsnaam?’, riep ik en dan begon ik deuren dicht te gooien.”

“Ik heb eerst de deuren op slot gedaan die uitgeven op de inkomhal en toegang geven tot de school. Net nadat ik een deur had dichtgeslagen, draaide ik me om en stond ik oog in oog met de schutter die twee wapens in zijn handen had.”

De vrouw verstijfde en kreeg twee vragen: “Ben je moslim? En doe je de ramadan?” Dafira antwoordde ‘ja’ op beide vragen. “Maak je geen zorgen, dan ik ga je geen pijn doen”, antwoordde de schutter. Ietwat gerustgesteld probeerde de vrouw op hem in te praten. “Ik heb hem gezegd dat hij niet op de juiste plek was: ‘Je bent in een school hier, het loopt hier vol met kinderen’. Vervolgens heb ik een teken gedaan naar de leerkrachten ( die op de speelplaats waren nvdr. ) dat de kinderen de speelplaats moesten verlaten, maar ik denk niet dat ze toen direct hebben begrepen.”

De schutter begaf zich naar een raam dat uitgaf op de speelplaats waarop de poetsvrouw in paniek begon te schreeuwen. “Hij zei me dat ik moest stoppen en dat ik moest denken aan mijn Palestijnse en Syrische broeders en zusters. Het is voor hen dat ik zou moeten wenen, zei hij .” Dafira antwoordde dat ze huilde omdat ze in shock was, waarop hij haar opnieuw suste. “‘Maak je niet druk’, antwoordde hij, “ik ga je niets aandoen’.”

Nog volgens Darifa was de schutter verrassend kalm. Hij beval haar achteruit te gaan opdat de politie haar goed zou zien. “Ik ben hier enkel om de mensen wat op te stoken en om me via de politie aan de wereld te tonen”, zei hij nog.

Intussen was het voor de schutter duidelijk dat hij geen kant meer uit kon en dat hij omsingeld was. De poetsvrouw zei dat er nog een nooduitgang was, maar ontsnappen wou hij niet. Hij zei dat hij ze ‘wilde doen koken’, wijzend naar de politie.”

“Op een bepaald moment zei hij dat ik de deur moest opendoen. Hij riep naar de agenten dat ze moesten weggaan. Dan hebben we de deur een tweede keer opengedaan en heeft hij zijn identiteitskaart weggegooid zodat ze zouden zien wie hij was. En de derde keer zwaaide hij de deur wijd open. Ik heb me teruggetrokken en ben gevlucht, hij is naar buiten gestormd. Ik denk dat hij zich ervan bewust was dat het voor hem voorbij was. En toen is hij naar buiten gegaan”

Jobat

VROOM

Made in Metropool

Made in Mechelen