“De centrale Germaanse bank was, bij inname door de allied forces , leeg. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, toen Adolf Hitler zelf begon beseffen dat het niet meer te redden was, liet hij een aantal treinen vullen met alles wat van onschatbare waarde was om zo Duitsland te kunnen verlaten. Hoewel de oorlog op zijn laatste dagen liep, bleef de hoop bij Hitler bestaan dat hij ooit zou kunnen terugkeren.”

“Onder het directe toezicht van Himmler en zijn SS, die het idee hadden om na de val van Berlijn met een soort weerwolf-eenheden de geallieerden terug aan te vallen, werden de treinen begeleid tijdens hun vertrek uit de hoofdstad. Over de inhoud van de trein bestaan nog steeds de wildste theorieën, al lijken enkele theorieën ondertussen ook min of meer bevestigd. De centrale Germaanse bank was, bij inname door de allied forces , leeg. Documenten toonden aan dat alles door SS troepen op treinen werd gezet om het land te verlaten. Doorheen de jaren staken steeds meer wilde geruchten de kop op en zo kwamen er zelfs verhalen over de ‘Amber Room’ naar boven - de gouden kamer van de Tsaar.”

“Wat er van waar is, weten we tot op vandaag nog altijd niet. Geen enkele van die treinen werd ooit teruggevonden. Enkele treinstellen zouden mogelijk gebombardeerd zijn en één ervan zou onder de grond zijn ‘verdwenen’. Laat dat laatste nu net een van de meest hardnekkige theorieën zijn: de trein met het kostbaarste goed - waarvan we niet weten wat het is - zou een tunnel zijn ingereden en zou er nooit zijn uitgekomen. Die trein werd ook nooit teruggevonden, noch werden er sporen van die tunnel gevonden.”

Ondergronds netwerk

“Tijdens het verloop van de oorlog, voor de bestorming van Normandië, waren boots on the ground eerder een uitzondering dan regel. De Duitsers hadden het grootste deel van Europa in hun grip en buitenlandse militairen waren ongezien. De enige echte slagkracht die de geallieerden hadden, waren de eindeloze bombardementen. Om te vermijden dat die bombardementen de nazitroepen tot een stop zou brengen of ze vleugellam zou maken, bedacht Hitler het ‘Riese’ project (het Reus project).”

“Een gigantisch ondergronds complex, met de oppervlakte van verschillende steden, diep onder de bergen aan de grensstreek van Duitsland, waar hij niet alleen de opperbevelhebbers kon huisvesten maar ook volledige fabrieken. Een megalomaan project, gelijkend aan Germanica, maar dan onder de grond en van militair belang. Met man en macht - en vooral met het opofferen van veel gevangenen uit de uitroeiingskampen - werd dag en nacht gegraven. De eerste zones van het Riese project werden al snel in gebruik genomen.”

“Over het Riese project gonst het ook nog steeds van de wildste geruchten, maar het project zelf bestaat / bestond en delen ervan waren ook effectief operationeel. Delen ervan … want het project was zo gigantisch groot dat verschillende modules, vaak kilometers van elkaar verwijderd, nooit met elkaar verbonden raakten. Verschillende modules, waarvan restanten nu nog in de wildernis te vinden zijn, die nooit in gebruik werden genomen. Er zijn zelfs delen van het Riese project die werden omgebouwd tot museum en te bezoeken zijn.”

Op schattenjacht

“Wat hebben die ondergrondse tunnels dan met de nazitreinen te maken? Enige tijd terug volgden we enkele schattenjagers, die in alle illegaliteit gaan graven in delen van het Riese project. Ze gaan er op zoek naar nazivoorwerpen die ze, zo hopen ze, voor een aardige duit op de zwarte markt kunnen verpatsen. Een onderneming die ronduit waanzin is: graven in ondergrondse complexen waar enkel en alleen de trilling van je stem ervoor kan zorgen dat de boel naar beneden komt.”

“Ze namen ons mee in een gigantische ondergrondse fabriek die werd gebruikt voor de productie van tanks en voertuigen. Op bepaalde plaatsen lag meer dan 70 meter berg boven ons hoofd, dus zelfs mochten vliegtuigen bommen bij de vleet gooien ... die tanks rolden er toch uit. De schattenjagers beschikten over een zelfgemaakte kaart die bestond uit referenties van officiële documenten en eigen aanvullingen. Stukken tunnel die ze zelf hadden blootgelegd of plaatsen waarvan ze wisten dat er nog gangen aanwezig waren, maar waar ze nog niet binnen waren geraakt.”

“Het werd pas echt bizar toen ze zenuwachtig werden over het gebruik van onze videocamera op bepaalde plaatsen. Toen we hen ervan konden overtuigen dat we enkel foto’s namen en geen bewegend beeld, werden de woorden ‘SS-archieven’ en ‘goud’ in de mond genomen. We stonden aan de grond genageld. De link werd pas echt duidelijk wanneer we dieper in het complex restanten van treinsporen vonden. Treinsporen die, jullie raden het al, ons naar de opgeblazen tunnels brachten.”

Puzzel

“Na ettelijke uren onder de grond keerden we terug richting luchthaven en kunnen we niet anders dan alle info op een rij te gaan plaatsen. Neen, we hebben de trein niet gezien en we hebben ook geen gouden muntstukken in onze handen gehad. Maar het geheel van dingen die we wel gezien hebben, gecombineerd met het feit dat de schattenjagers erg nerveus werden, doet ons vermoeden dat ze hier iets op het spoor zijn.”

“In de weken na ons avontuur volgden verschillende artikels in de media over dezelfde locatie en hoe enkele schattenjagers met een metaaldetector en een sonar, van aan de oppervlakte, een tunnel ‘met inhoud’ hadden gevonden … nieuws die de regering er meteen toe aanspoorde de volledige zone af te sluiten en er militairen neer te poten. Weldra keren we er terug, uitgerust met gespecialiseerde apparatuur, om verder door te kunnen dringen in de ontoegankelijke tunnels en hopelijk leggen we een stukje van de ontbrekende geschiedenis puzzel bloot. We hopen jullie weldra het vervolg te kunnen geven...”