Antwerpenaar Tom Hautekiet heeft het druk. Dat is al jaren zo rond deze tijd. “ komt eraan. Sinds 1999 ontwerp ik voor hen elk jaar de hele visuele stijl. Van de affiche tot de podia en de hoofdingang. Deze keer zelfs een ijslolly. Daarmee heb ik me geamuseerd, ja. Zalig toch, dat dat mijn werk is?”
“Nu ja, wat is groot? Het is een grote productie met een heel team erachter, dat natuurlijk wel. Maar de ontwerpen ervoor, die maak ik gewoon zelf. Rustig thuis achter mijn computer. Ik ben daar het hele jaar mee bezig. Net zoals met heel wat andere projecten trouwens. Dat kan ook gewoon, want ik hoef met niemand rekening te houden. Ik richt mijn werk zo in dat ik het prima aankan.”
“Ja, absoluut. Ik heb een tijdje met een partner samengewerkt, maar ik voelde me al snel meer manager dan een ontwerper. Ik werk dus opnieuw alleen en dat blijft voor mij de prettigste manier. Dat betekent niet dat ik op een eiland zit, he. Ik doe niet liever dan samenwerken met mensen die ergens goed in zijn. Als ik een website ontwerp, moet iemand anders die bouwen. En dan het liefst iemand met wie het klikt.”
“Alleen werken geeft me de vrijheid om mijn eigen tijd in te delen. En dus ook te beslissen waar ik tijd aan wil besteden, en waaraan niet. Waarom zou ik energie stoppen in een opdracht die me niet ligt? Voor opdrachten die me wél liggen, smijt ik me dan ook. Als het klikt, loont elk uur dat je in zo’n project steekt. Het kan weleens lang duren of laat worden. Maar ik amuseer me, dus waarom niet?”
“Vrijheid is natuurlijk relatief. Ik ben geen kunstenaar maar een vormgever. De Spaanse designer Alex Trochut : ‘Art is an act of freedom; design is an act of empathy’. Dat klopt volgens mij. Het is niet míjn boodschap die ik moet brengen. Ik vertaal de boodschap van mijn opdrachtgever. Hoe ik dat doe, daarin heb ik wel vrijheid. Vaak stel ik drie keuzes voor: één uitwerking die heel dicht aansluit bij de briefing. Eén die overeenkomt met wat de opdrachtgever echt wil – en dat is niet altijd hetzelfde. En één die helemaal mijn eigen goesting is. Dat recept pas ik niet altijd toe. Maar het is een nuttige manier om naar ontwerp te kijken.”
“Het moeilijkste aan elk creatief proces vind ik het begin. Vaak loop ik een hele dag te foeteren over een nieuwe opdracht: hoe moet ik dit in vredesnaam gaan doen?! De rust keert weer wanneer ik een paar voorstellen heb uitgewerkt. Zolang álles nog mogelijk is, zonder onderscheid, kan je niet creatief zijn. Je moet een richting kiezen.”
“Dat vind ik niet. Je kan dat ook niet altijd. Ik vind het belangrijker om de juiste opdrachten te kiezen. Startende ontwerpers horen vaak het advies: ‘trek je van niets iets aan, doe gewoon je eigen ding.’ Daar heb ik het moeilijk mee. Soms kan je eens iets tegen je zin doen, dat is oké. Nog eens: we zijn geen kunstenaars, he. We maken niet alleen maar ‘mooie tekeningen’. Als designer moet je ook met mensen kunnen omgaan. Zolang je eerlijk bent, tegenover je klanten en jezelf, kom je wel uit waar je wil zijn.”