Het moet zo ongeveer in de buurt van de Blyderiviercanyon geweest zijn toen ik een telefoontje kreeg. Onze producer hing aan de lijn: “Waar ben je nu?”, vroeg ze.

Op dat moment stond ik met open mond te kijken naar de derde grootste canyon ter wereld, gelegen in Zuid-Afrika. De Blyderiviercanyon maakt deel uit van de Panorama-route. Een route die je langs bergen, meren, kliffen en prachtige landschappen in het land begeleidt.

“Ik tracht op dit eigenste moment mijn gevoelens te bedwingen bij het zien van zoveel moois.”, antwoordde ik haar, “Maar ik doe ook moeite om niet van die klif hier te donderen, want van hier gaat het 800 meter naar beneden.”

Stilte aan de andere kant van de lijn… “Hallo?”, vroeg ik, telefoontjes van de andere kant van de wereld zijn namelijk niet van de goedkoopste. “Wel”, repliceerde ze zeer droogweg, “we hebben nog een geweldig exotische bestemming op de agenda staan. Want binnenkort ga je voor ons reisprogramma En Route naar Blankenberge!”.

Eerst dacht ik dat ze een grapje maakte, maar dat bleek al snel pure ernst. Blankenberge? Het contrast kon haast niet groter zijn. Stad van frietkoten, witte sokken in sandalen, van frigoboxtoeristen en wemelende betonbouw. Stad ook van vol-au-vent en ribbetjes à volonté.

En daar zouden we een wervelende reportage van maken? “Ehm, uitdagend.” prevelde ik aan de telefoon. “Niet teveel bij nadenken, dat komt goed.”, hoorde ik nog, en er werd ingelegd. *Click*.

Het contrast kon natuurlijk niet groter zijn, daar in de Zuid-Afrikaanse bush.

Maar zo gezegd zo gedaan: een aantal weken later bevond ik me in de populairste badstad van onze kust. Dat vind ik niet uit, dat is zo bepaald door één of andere poll. Van alle badsteden is Blankenberge het populairst. Wel, populair zijn heeft zowel voor- als nadelen. Vergelijk het met een charmezanger in de stijl van Jo Vally bijvoorbeeld. Jo Vally is een populair artiest, de fans willen bij hen zijn, ze nemen deel aan zijn fanreizen, volgen hem overal en hij heeft heel wat krediet opgebouwd. Maar Jo Vally wordt ook door een deel van onze medemens uitgespuwd, omdat hij het foute kapsel heeft , alweer een bloemetjeshemd heeft aangetrokken of omdat hij alweer één of andere kleffe meezinger heeft uitgebracht.

Maar Jo is ook Valère Lauwers, de man achter de charmezanger. Een integer man met een fijne smaak voor champagne en moderne kunsten. Zo is het net met Blankenberge. Het is een stad met verschillende facetten. Dus ging ik op zoek naar Blankenberge achter de facade, de Valère van Blankenberge zeg maar. En dat vonden we.

Wist je bijvoorbeeld dat de stad tijdens het interbellum het mekka van de Belle Epoque was? Een plek waar de rijkelui kwamen baden in de Noordzee om de voordelen van de gezonde zeelucht mee te pikken, maar ook om te baden in weelde. Dat resulteerde in fraaie huizen die hun stijl gingen lenen bij de vrienden van de Art Nouveau en Jugendstil. In het Belle Epoque Centrum treed je in hun voetsporen. In de straten vind je nog overal huizen terug met zogenaamde loggia’s, balkons die je moesten toelaten te genieten van de gezonde buitenlucht zonder teveel in de zon (of regen) te zitten. De velodroom met z’n vreemde onhandige fietsjes, de vele beachbars met hun fruitige verfrissingen… het meest was ik nog verrast door de Uitkerkse Polders: een natuurdomein zo groot als het Zwin op amper 5 minuten van het centrum. Of wat met de watertaxi die je via het water van de ene haven naar de andere brengt? Of de vernieuwde jachthaven met dat geweldige restaurant? Voorbeelden te over. Mijn mening? Blankenberge is net zoveel Jo Vally als Valère Lauwers. Je moet alleen goed kijken!