It’s coming home , zeggen de Engelsen. Met ‘It’ bedoelen ze Het voetbal. Engeland wil voor het eerst sinds 1966 het WK nog eens winnen zodat de wereldbeker en het edele balspel weer pronken in het land waar deze sport werd uitgevonden. Maar kunnen we hier wel nog spreken over voetbal, laat staan over het edele balspel?

Onder voetbal verstaan wij: vlotte combinaties, flitsende dribbels, puike afwerking...Open spel dus. Engeland schakelde Zweden uit na alweer een openingsdoelpunt uit een corner. Maguire buffelde een hoekschop van Young tegen de netten.

Inspiratie uit NBA

Van de elf Engelse treffers op deze wereldbeker kwamen er ondertussen 7 (!) voort uit een standaardfase: hoekschoppen, penalty’s of vrije trappen. Niet Het voetbal maar Standaardfases benutten is de nieuwe nationale sport over Het Kanaal. Toen Sterling voor de pauze alleen voor doel kwam, verkwanselde hij de unieke kans. Open spel? No way.

Toch ligt Engels Bondscoach Gareth Southgate er niet wakker van. Hij vindt net dat het een kunst is om zoveel hoekschoppen af te dwingen en er ook van te profiteren. In de vorige drie grote tornooien - EK 2012, WK 2014 en EK 2016 - kregen The Three Lions in totaal 72 corners en daar puurden ze geen enkele goal uit. Meer nog, de beste kopper Harry Kane trapte op het Europees Kampioenschap in Frankrijk twee jaar geleden de hoekschoppen. Onbegrijpelijk.

Southgate begreep dat er nu met de VAR minder zou getrokken worden in de box en dat stilstaande fases daardoor des te belangrijker zouden worden. Hij ging zelfs NBA-basketbal en het American Football - de Superbowl - bestuderen om te zien hoe je meer ruimte kunt creëren en iemand zich vrij kan spelen op een kleine ruimte om beter te koppen. Het lukt. De Engelsen scoren op corners dankzij blocks, constante beweging en zelfs rebounds.

Al hadden de Zweden gewoon ook beter moeten verdedigen. Zelf zijn het beren van venten en ze wisten dat de tegenstander levensgevaarlijk was op stilstaande fases, maar toch liet rechtsback Krafth - vervanger van de geschorste Lustig - Maguire lopen bij de 1-0. En eenmaal op achterstand heeft Zweden een nijpend gebrek aan inspiratie om zo’n situatie nog om te keren.

Deze kwartfinale was dan ook pokkesaai. Hoe zou het geweest zijn als de Duivels in deze tabelhelft hadden gezeten? Misschien waren de Belgen dan over de tegenstand gewalst, maar aan deze zijde een uitschakeling riskeren was nog beel lulliger geweest. Geef ons dan toch maar Brazilië en Frankrijk om uit te schakelen.

Pickford vs Courtois

Na de rust probeerden de Zweden nog wel met de moed der wanhoop, maar Berg en Claesson botsten op een uitstekende keeper Jordan Pickford. Die was duidelijk nog geprikkeld door uitspraken van Thibaut Courtois dat hij met zijn 1.85 m toch een beetje te klein is om een topdoelman te zijn en ook te veel aan het showelement denkt. De Engelse doelman hoopt Courtois zondag dan ook te treffen in de finale.

Want al was het niet door de grote poort, The Three Lions stootten uiteraard door. Het kanon van topschutter Kane bleef stil, maar Dele Alli scoorde zowaar nog na een voorzet. Een open spelfase. Hosana. Toch blijven de Engelsen vooral de specialisten van de dode bal. Als It (het voetbal) straks naar huis wil komen, zullen ze in de halve finale toch wat vloeiender spel nodig hebben.