Al drie weken verblijft Yves de Bellefroid in Rusland. Elke wedstrijd van de Belgen heeft hij ter plekke gezien. “Heel handig met een ‘follow your team’-ticket”, zegt zijn zoon Anthony Beerts. “Je hoeft je niks aan te trekken en je zit altijd in het vak van de Belgen. Je betaalt tot en met de finale en als je team daar niet geraakt, krijg je dat deel terug. Maar wij geloven er dus in dat we in die finale geraken.”

Anthony’s ticket staat eigenlijk op naam van zijn broer. “Maar die is vader geworden: hij is niet naar Rusland kunnen afreizen. En dus hebben mijn zus en ik afgewisseld. Panama hebben we gemist, maar ik heb de wedstrijden tegen Engeland en Tunesië gezien, en zij die tegen Japan. Nu ik de match tegen Brazilië heb meegemaakt, geef ik het ticket niet meer uit handen. Ik blijf sowieso (lacht) .”

Traktatie

Anthony heeft geluk: papa trakteert. “Maar de bijkomende kosten vallen hier goed mee. We slapen hier bijvoorbeeld vijf nachten in Kazan, in een appartement dat we via Airbnb snel hebben gehuurd en dat heeft maar zo’n 160 euro gekost. We zitten vlak bij een metrostation en het is maar tien minuutjes rijden tot het centrum. De stad valt trouwens heel goed mee. Het is zo’n plek waar je anders niet zou komen, maar iedereen is enorm behulpzaam voor de toeristen. Heel multicultureel ook, hier staan synagogen en moskeeën naast elkaar. En we hebben er een ‘Brasserie Leuven’ ontdekt. Ze wordt wel door Russen en niet door Belgen uitgebaat. Meteen hebben we via Whatsapp de andere supporters laten weten dat we hier zaten, dus het werd een gezellig Belgisch samenzijn. Zo konden we bier in liters bestellen (lacht) .”

Tranen

Over Rusland vakantieland is Anthony erg te spreken. “We hebben de tijd genomen om te citytrippen en zijn echt onder de indruk”, zegt hij. “Op voorhand werden we in België zowat bang gemaakt voor ‘de Russen’, maar er is geen enkel probleem. De politie gedoogt geen dronken samenkomsten en hooliganisme van de Russen. In de winkels, de restaurants, op straat – iedereen is enorm behulpzaam. De mensen lopen een kilometer met je mee om de weg te wijzen.”

En voor de werkgever geen probleem? “Ik werk in de pop-up Bar Feliz aan het MAS in Antwerpen, en ja, ze kunnen mij missen. Gelukkig. Dit is mijn eerste WK. IK wilde vier jaar geleden ook mee naar Brazilië, maar wegens de examens is mijn vader zonder mij gegaan. Voor hem is dit zijn achtste WK.”

Yves de Bellefroid volgt de WK-matchen van de Rode Duivels al sinds de Mundial in Spanje, in 1982. Als de Belgen de finale halen, zal dat zijn 28ste WK-wedstrijd zijn.

Vandaag vliegen Anthony en zijn vader naar Sint-Petersburg, voor de halve finale. “Dit híér mogen beleven is toch heel anders dan op een scherm. Vrienden hadden mij op tv gezien, aan het einde van de wedstrijd tegen Brazilië had ik tranen in mijn ogen. Met de emoties hier weet ik zeker: we pakken die wereldbeker mee naar huis.”