“Wij waren in 1986 in Mexico (toen België vierde werd, red) een gouden generatie. Dit is een briljante generatie”, zegt de 64-jarige Pfaff. “Als we nu geen wereldkampioen worden, zal het nooit gebeuren. Frankrijk in de halve finale is een te duchten tegenstander maar ik geloof dat de finale een duel tussen België en Engeland wordt. En wij zullen het toernooi winnen. Tot dusver waren wij de beste ploeg van het toernooi.”

Gevraagd naar het geheim van het Belgische succes, zegt Pfaff: “Dit is een buitengewone generatie. En deze ploeg speelt al vele jaren samen. Ze hebben ook uit de ervaringen van 2014 en 2016 geleerd. Het is heel belangrijk dat we quasi twee volledige elftallen kunnen opstellen. Net zoals Bayern München. Dat hebben we tegen Engeland kunnen zien, waar we met een B-ploeg hebben gespeeld en wonnen. Argentinië heeft Messi, Brazilië heeft Neymar, bij ons zijn er veel briljante spelers. In de aanval hebben we Hazard, De Bruyne, Lukaku. Het is moeilijk om die allemaal op te vangen.”

Pfaff onderstreept het belang van coach Roberto Martinez, die hij als een “mentor voor de spelers” omschrijft, en diens assistent Thierry Henry, maar benadrukt ook het belang van diens voorganger Marc Wilmots. “Hij heeft een goeie basis gelegd”, zegt Pfaff.

Als Eden Hazard zondagavond (15 juli) in Moskou de Wereldbeker in de lucht mag steken, zal het land volgens ‘El Sympatico’ ontploffen. “Dan wordt België te klein. Het zou een wonder zijn en een enorme eer voor zo’n klein landje. Je kan het vergelijken met de EK-titel van Denemarken in 1992. Maar dat was wel een Europese titel, geen wereldtitel. Wat er ook gebeurt, deze jongens hebben al zoveel bereikt. Maar ik hoop dat ze deze grote kans grijpen. In 1986 hadden we ook de finale tegen de Duitsers kunnen spelen als we in de eerste helft tegen Argentinië niet twee keer onterecht waren afgevlagd voor buitenspel. Deze keer is de kans nog groter, ook al omdat vele grote ploegen al naar huis zijn.”

Voor Duitsland werd het een WK om snel te vergeten. De titelverdediger overleefde de groepsfase niet. “Dat is treurig voor het Duitse voetbal”, meent Pfaff, die tussen 1982 en 1988 het doel van Bayern München verdedigde. “Een jaar geleden wonnen ze de Confederations Cup met een B-elftal. Maar op dit WK zag ik geen beleving, niemand die de ploeg aanvuurde. Ze speelden excuus-voetbal.”