L’Equipe: “Onstuitbaar”

Bij de Franse sportkrant L’Equipe waren ze natuurlijk dolblij met de Franse triomf. “Les Bleus halen de finale van het WK na een gecontroleerde partij tegen België”, is de titel van het matchverslag. “Het Franse team staat voor de derde keer in een WK-finale door de Belgen met 1-0 te verslaan. Die hadden al 24 wedstrijden niet verloren. We vreesden hun aanval, maar het was de Franse defensie die het laatste woord had.”

France Football: “Ongevaarlijk België”

Bij het Franse tijdschrift France Football hadden ze weinig Belgische kansen gezien. “Les Bleus klopten in Sint-Petersburg een tamelijk ongevaarlijk België dankzij een doelpunt van Samuel Umtiti”, klonk het. “Hun droom leeft dus voort, zondag spelen ze voor hun tweede wereldtitel.”

“Het doelpunt van Umtiti werd niet gevolgd door een reactie van de Belgen. Ze drukten wel, maar zonder een defensie onder leiding van Varane te verontrusten. De weg naar de finale lag open dankzij een sterke collectieve prestatie en te zwakke ploegmaats van Eden Hazard.”

France Football deelde ook punten uit, met een buis voor Dembélé en Lukaku:

Courtois 8

Chadli 5

Alderweireld 7

Kompany 6

Vertonghen 6

Witsel 6

Dembélé 3

De Bruyne 5

Fellaini 5

Hazard 6

Lukaku 4

Le Monde: “Match der doelmannen”

In tegenstelling tot France Football hadden ze bij Le Monde wel een gevaarlijk België gezien. “Frankrijk staat voor de derde keer in de finale van het WK. Les Bleus klopten België na een spectaculaire wedstrijd dankzij een goal van Samuel Umtiti. De Rode Duivels hadden verschillende kansen om de score te openen, maar stuitten op een sterke Franse defensie en een excellente Hugo Lloris.”

“Het duurde tot de 51ste minuut alvorens er gescoord werd. Dat was vooral te danken aan beide doelmannen, die hun respectievelijke defensie meermaals moesten helpen. Courtois stond er vooral op een gevaarlijke poging van Pavard. De Belgen probeerden het nog na de openingstreffer maar faalden in hun opzet.”

Le Parisien: “Les Bleus aan de poort van het paradijs!”

Bij Le Parisien dromen ze al van een tweede wereldtitel, exact twintig jaar na die van 1998 in eigen land. Ook deze Franse krant had veel lof voor de Franse defensie. “Varane stond al in de Champions League-finale op 26 mei. Anderhalve maand later staat hij in de WK-finale. Het is mogelijk dat hij nu al een van de beste Franse verdedigers ooit is.”

“Les Bleus stuurden de Rode Duivels met de staart tussen hun benen huiswaarts na een spectaculaire wedstrijd. Met kansen aan beide kanten en doelmannen die zich onderscheidden als keizers. De Fransen hadden het aanvankelijk moeilijk om Eden Hazard te bedwingen, maar losten dat probleem op na de pauze. Deze Belgische selectie verdiende enkel om te verliezen in een finale… tegen Frankrijk.”

Le Figaro: “Heroïsche defensie”

De Franse krant Le Figaro schreef een wedstrijdverslag in dezelfde trends als de concurrentie, met lof voor de Franse defensie. “Les Bleus hadden verwacht om af te zien tegen de beste aanval van het toernooi en dat was ook het geval. Vooral Pavard zag op zijn flank af tegen Hazard. Maar de Franse afweer speelde heroïsch, met het duo Varane-Umtiti dat de Belgische aanvalsgolven afweerde. En Lloris was alweer van cruciaal belang, net als tegen Uruguay.”

“Zelfs de artiesten van dit team (Mbappé, Pogba en Griezmann) liepen zich in het zweet zoals de soldaten van het team (Giroud, Matuidi en Kanté) voor een collectieve overwinning. Wat we zagen, was een strijd om te winnen. Een mooie, die pijn doet als je hem verliest.”

Lof uit Nederland

Ondanks de nederlaag had het Nederlandse enkel maar lof voor de Duivels. “Ja, de droge feiten waren ontnuchterend en best wel cynisch. Frankrijk-België werd beslist uit één doeltreffende corner, kort na rust, en het kreeg daarmee de winnaar die efficiënter en zakelijker was. Completer, dat ook. (...) Maar toch was er in Sint Petersburg meer dan die droge uitslag, zelfs meer dan de wedstrijd alleen. Het was bovenal België dat geschiedenis schreef tussen de mooiste verliezers ooit op een WK, tussen de teams die ooit onvergetelijk stierven in schoonheid. Een elftal dat past in een rijtje met het Brazilië of Frankrijk van 1982, het Oranje van 1974 wellicht ook. Hoe eervol wil je het hebben?”

En het is nog niet gedaan. “Want hoog vanuit het stadion gezien voltrok zich opnieuw een prachtig dynamisch lijnenspel op het veld, een figuurtekening die niet zou misstaan in een lijstje in de Hermitage, slechts een paar kilometer verderop. Niet zo opwindend als de kwartfinale België-Brazilië misschien, een uur lang wel van een voortreffelijk niveau.”

De Telegraaf is bijzonder scherp voor Frankrijk: “De Gouden Generatie van België kan na de onterechte nederlaag tegen Frankrijk (1-0) op het WK in Rusland niet verder reiken dan brons. Terwijl de Fransen – alle aanwezige offensieve kwaliteiten ten spijt – met hun negatieve speelwijze voor de tweede keer in de historie wereldkampioen kunnen worden.”

Ook in Engeland keek de pers vol belangstelling naar deze halve finale. The Daily Mail bijvoorbeeld zette ons koningpaar en de Franse president Macron naast mekaar. Ook hier ontbrak de lof niet: “Zo’n fantastische wedstrijd zou niet mogen worden beslist door een corner. Er is niets mis met corners. Ze zijn een hoeksteen van Engelands campagne. Maar deze wondermooie, delicate en behendige wedstrijd verdiende een memorabeler moment als decoratie. (...) Er waren momenten in de eerste helft dat het erop leek dat ze Frankrijk zouden kraken. Hadden ze eerste gescoord, dan waren ze misschien als winnaar buitengestapt.”

The Guardian ging de toer van de Nederlandse pers op: die van de eervolle verliezers. “Bij veel mensen zal het idee blijven dat België rijkelijk heeft bijgedragen aan de meest attractieve wereldbeker uit ons geheugen. Maar nu konden ze niet verderbouwen op een bemoedigende start en werden ze neergehaald door een ploeg met een een betere mix tussen aanval en verdediging.”

De Spaanse sportkrant Marca genoot van onze Duivels, maar zag ook hoe oerend sterk de Franse verdediging was. “Frankrijk en België namen niet eens de klassieke seconden van beleefdheid te pas en begonnen het spel op volle snelheid. (...) De twee Belgische genieën Eden Hazard en Kevin De Bruyne werden de meesters van de wedstrijd en verpletterden het middenveld en de verdediging van Deschamps met hun kwaliteit en mobiliteit. Ze werden gek. Gevaar vanaf links. De Bruyne speelde op alle posities... De Franse spierballen Kanté en Pogba slaagden er maar niet in hen aan banden te leggen. (...) Het probleem voor de Belgen waren de twee giganten Varane en Umtiti, die alles wegkegelden. En wat zij niet weg kregen, haalde Lloris eruit.”

Naar Italië dan, maar hoeft het te verbazen dat ze in de laars niet zo bezig zijn met het WK? Niet alleen omdat de Squadra niet aanwezig was, ook omdat ene Cristiano Ronaldo dinsdag naar Juventus verhuisde. Toch lezen we in La Gazetta Dello Sport mooie woorden over de halve finale. “Een flamboyant België hield Frankrijk lang in toom met een ongewone opstelling en Dembélé in plaats van de aangekondigde Carrasco. Die gaf balans aan het team en hield de kracht van de Fransen mee in toom. Maar de Belgische droom duurde maar één helft, met een geïnspireerde Hazard, een slimme De Bruyne en een niet erg gepolijste Lukaku. In minuut zes van de tweede helft was het gedaan.”