“Het was een groep die echt wel ver kon geraken”, vertelde Yves Lampaert van Quick-Step Floors na afloop over de aanvalspoging. “Met een pak sterke renners, vandaar dat we ook geen ruimte kregen van het peloton. Het was een lange etappe, dan kon je maar beter iets proberen. Eerst startte het nog een beetje als een grapje. Naesen riep: ‘Kom, we gaan chaos creëren’, en plots waren we weg. Dan kijk je even rond en zie je dat je een mooi groepje bij elkaar hebt en dus gingen we opeens wel vol door. Maar ja, het peloton zag ons liever niet wegrijden.”

Mag Lampaert wel in een ontsnapping gaan met Fernando Gaviria als sprinter in de rangen? “Natuurlijk mag ik dat”, zei hij. “Dan moet onze ploeg niet werken en op kop rijden. Dus op zich was dat wel een goede zaak. Bij LottoNL-Jumbo was het alle hens aan dek, ze hebben zich bijna kapot gereden om ons terug te pakken. Nu goed, ze halen wel de overwinning nog binnen. Kijk, het was een lange dag hé, dan kan je er maar beter het beste van maken. En voor alle duidelijkheid: dit was geen gemakkelijke rit. Het zag er misschien zo uit op televisie, maar ik denk dat we 2500 hoogtemeters hebben en er stond altijd een beetje wind langszij. Niet veel, maar wel genoeg om een beetje nerveus en lastig te worden.”

“Uiteindelijk kwam iedereen nog relatief fris aan. Dan weet je dat het een chaos wordt. Op twee kilometer was het belangrijk dat we vooraan zaten en dat hebben we vrij goed gedaan. Finaal zat ik dan vrij goed geplaatst. Maar Julian Alaphilippe, die was supernerveus, hij zat daar te roepen en te doen. Ik weet niet goed voor wat dat goed was, en ik kon dan niet niet echt mijn werk doen zoals ik wou. Maar goed, Fernando komt dan toch in een uitstekende positie terecht. En wordt tweede, jammer dat we niet winnen, maar we hebben ervoor gestreden.”

Theuns: “Ik dacht echt dat het een grapje was”

Ook Edward Theuns was mee in de vlucht. “Ik dacht echt dat het een grapje was”, zei hij. “We zaten wat te keuvelen, er werd gelachen. Maar opeens begonnen ze hard te rijden en ging ik maar mee. Tja, in zo’n lange rit, niemand had eigenlijk zin om weg te rijden. De voorbije dagen waren heftig en er viel niets te rapen in deze rit. Met zo’n etappes ben je niet echt gediend in de Tour.”

Heeft het dan geen nut om weg te rijden en publiciteit mee te graaien? “Nou, niet echt, voor mij toch niet. Ik doe mijn werk voor de ploeg. En voor de andere teams? Wat valt hier te rapen in zo’n vlakke rit? De Tour is nog lang, dan kan je maar beter je krachten sparen.”

Greg Van Avermaet wil in geel naar Roubaix

Greg Van Avermaet verstevigde zijn voorsprong in het klassement en telt nu zes seconden bonus op Geraint Thomas en acht op ploegmaat Tejay van Garderen. “Ik kreeg die seconden bijna cadeau”, zei hij na afloop. “Dus graaide ik ze mee. Het ziet er steeds meer naar uit dat ik in het geel de etappe naar Roubaix mag rijden en daar kijk ik echt wel naar uit, zo dicht bij de Belgische grens.”

Een etappe van 231 kilometer met weinig animo, bijna niemand wilde zelfs aanvallen. Een geeuwstuk dus en dat besefte ook Van Avermaet. “Je kan je afvragen of dat wel nodig is, zo’n lange vlakke rit”, wist ook de gele trui te vertellen na afloop. “Maar goed, in het peloton was iedereen wel blij dat we eens zo’n etappe konden afwerken. Dit was de eerste gemakkelijke rit na heel wat nerveuze dagen, waarin het elke dag à bloc was en je amper een praatje kon slaan”, lachte hij. “Nu kon je dat wel en op zich is dat niet zo erg.”

Zaterdag volgt opnieuw een vlakke rit. “Het is zaak om die ook zonder kleerscheuren te doorstaan en dan rijd ik wellicht in het geel van Arras naar Roubaix. Daar kijk ik wel naar uit. Ik hoef niemand te vrezen in die etappe. Ja, Geraint Thomas en Philippe Gilbert (op 15 seconden) staan niet ver en weten zich te handhaven op kasseien, maar ik kan ook goed over kasseien rijden en zonder pech of andere gebeurtenissen moet ik die etappe wel kunnen overleven. Je moet uitgaan van je eigen sterkte en het is een rit die me ligt. Dus ik kijk er zeker naar uit, naar die kasseien, een kans voor mij om nog eens voor de ritzege te gaan. Het is een etappe waarin veel kan gebeuren. Dat beseffen we allemaal, het is wellicht de zwaarste rit van de eerst Tourweek. We moeten ook met de ploeg Richie goed naar de finish loodsen.”

Groenewegen legt criticasters zwijgen op

Dylan Groenewegen moest tot de zevende etappe wachten vooraleer hij kon juichen. Met zijn zegegebaar snoerde hij ook de critici de mond. “Mensen oordelen snel”, zei hij na afloop. “Maar kijk, ik bewijs mijn gelijk. Ik win hier tegen alle snelle jongens.”

Vorig jaar moest hij wachten tot op de Champs-Elysées vooraleer hij kon juichen in de sprint, maar toen waren Mark Cavendish, Arnaud Démare, Marcel Kittel en Peter Sagan al naar huis. “Hij is niet goed genoeg voor de top”, klonk het de voorbije dagen al na een paar verloren sprints. Met deze zege gaf de Nederlander de criticasters lik op stuk.

“Ik had enorm veel getraind voorafgaand aan deze Tour, maar toch had ik geen goeie benen in de eerste dagen. Dat was knap frustrerend”, zei hij na de finish. “Maar elke dag ging het beter en dat gaf ik ook aan de ploeg aan: ‘geef me wat tijd, ik kom er wel’. En kijk, vandaag voelde ik me heel goed. Dat was ook al in de vierde rit het geval, maar toen zat onze timing nog verkeerd in de sprint. Vandaag ging alles perfect en met Alexander Kristoff had ik eigenlijk de perfecte lead-out. Ik bleef in zijn wiel en ik dacht: ‘ja, dit is het moment’. En ik ging aan met 200 meter en dat was goed genoeg.”

“Mijn zegegebaar was niet speciaal voor één iemand bedoeld”, vervolgde hij. “Zeker niet voor de ploeg, want die bleven in me geloven en gaven me vertrouwen. Het was een teken naar iedereen die vond dat ik hier niets te zoeken had. Mensen oordelen snel en vandaag heb ik bewezen dat ik mijn plaats tussen de sprinters waard ben en ik kan winnen.”

“Ja, ik hoop dat er nog wat meer zeges komen. De benen zijn goed en ik ben hier erg blij mee. Vanavond vieren we deze overwinning en en dan morgen misschien weer, want het is een vlakke etappe.”