Greg Van Avermaet houdt zijn gele trui nog een dagje langer. Hij schoof dinsdag mee in de vroege vlucht en werd uiteindelijk vierde. “Ik ben heel trots dat ik die trui nog een dagje langer mag dragen”, zei hij, “maar deze inspanning zal ik morgen wellicht bekopen. Dan zal het wel gedaan zijn met de pret.”

“Veel opties had ik vandaag niet”, aldus de gele trui na afloop. “Wilde ik nog in het geel staan, dan moest ik meeschuiven in de ontsnapping. Ik hoopte vooraf op dit scenario en ben blij dat het zo is uitgedraaid. Ik ben meestal niet slecht na een rustdag en voelde al snel dat de benen goed waren, dus besloot ik om in de aanval te gaan. Ik moest diep gaan om die aansluiting nog te maken met de kopgroep, maar dat lukte en dan was het wachten op een reactie van team Sky. Maar die kwam niet en toen besefte ik dat het een goede dag voor mij zou worden. Dus ja, ik ben tevreden over vandaag. Als je met Alaphilippe en nog een paar andere klimmers op pad bent, dan weet je dat een ritzege wellicht geen optie is, dus reed ik voor het geel. Dit was het maximale dat ik er uit kon halen.”

“Ik ben trots op deze trui en wil die niet zomaar afstaan”, ging hij verder, “ik wil deze trui ook eer aandoen. Ik toonde me al verschillende keren, werd tweede in Roubaix in het geel en ging nu in de aanval. Dat doet niet elke geletruidrager, maar ik ben een renner die graag in het offensief gaat en ik wilde natuurlijk ook graag een ritzege. Ik kan alleen maar tevreden zijn met hoe het gaat. Natuurlijk is dit niet te vergelijken met ritwinst, maar het gevoel komt er wel dichtbij. Hoe langer ik deze trui draag, hoe meer ik ervan geniet. Morgen is het wellicht mijn laatste dag in het geel. Het is een korte etappe met vier grote cols waar het nooit zal stilvallen, een horroretappe. Ik ben diep gegaan en zal dat morgen wellicht moeten bekopen.”

Morgen, woensdag, volgt immers een korte spektakelrit voor het Tourpeloton: het tweede Alpenluik tussen Albertville en La Rosière is amper 108 kilometer lang, maar onderweg wachten twee beklimmingen buiten categorie, één van tweede, en een aankomst bergop op een klim van eerste categorie.

Serge Pauwels: “Alaphilippe was de sterkste”

Serge Pauwels schoof mee in de vroege vlucht en werd uiteindelijk vijfde. “Dit is een resultaat waar ik wel mee kan leven”, zei hij na afloop. “Alaphilippe was gewoon veel sterker, ik mag niet ontgoocheld zijn.”

“Deze etappe had ik als eerste aangestipt in deze Tour”, gaf hij meteen na afloop mee. “In 1994 was ik hier met vakantie toen de Tour passeerde, ik weet nog exact in welke bocht we stonden, en zag ik voor het eerst de Tour in levenden lijve. Indurain reed toen in het geel, dat was een heel mooie herinnering. Daar is het vuur voor het wielrennen aangestoken bij mij en nu was ik met de gele trui in de ontsnapping. Dat is toch wel bijzonder.” Pauwels heeft intussen een patent op een lange ontsnapping. “Ik weet intussen zo’n beetje hoe het werkt in de Tour, hier moet ik mijn kansen nemen. Dit is mij moment van het jaar. Dit was een rit die ideaal was voor aanvallers, een etappe zoals ik het graag heb, maar ik weet tegelijkertijd ook dat veel jongens die rit hadden aangeduid. Ik had er een beetje op gegokt dat er in het begin, rond het meer van Annecy, niemand zou wegrijden en dat bleek een goede gok.”

“Op die eerste klim had ik me goed vooraan geplaatst en voelde ik dat het zou kunnen gebeuren. Daarna was het een strijd om weg te geraken. Ik heb zelfs mijn twee bidons weggegooid om geen ballast mee te dragen. Ik wilde echt mee en had er alles voor over. Dat lukte en ik reed dan weg met een goede groep van renners, zo’n 20, die dan col na col verder uitdunde. Een slijtageslag zo heb ik het graag. De eerste drie uur waren al zeer lastig en dan is het explosieve er op het einde bij velen af en dan ben ik meestal goed en moet ik het proberen. Ik beschouwde die laatste twee cols als één inspanning van één uur en heb echt getraind op dit soort inspanningen.”

Maar enkele renners waren sterker, zoals de latere winnaar. “Alaphilippe is een klasbak, hij was outstanding. Hij had die punch op het einde wel nog en ik niet. Ik wist dat het moeilijk zou zijn om hem te volgen toen hij aanviel en dat bleek ook het geval. Ik reed mijn eigen tempo omhoog en kon dat goed aanhouden, wie voor me was, was gewoon sterker. Ik kan leven met dit resultaat. We kwamen nog wel in de buurt van die tweede plek, maar uiteindelijk toch niet en dit is een eerlijk resultaat.”

Woensdag en donderdag volgen opnieuw twee bergritten door de Alpen. Trekt hij weer in de aanval? “Ik zal vanavond toch even goed moeten herstellen en moeten bekijken hoe ik het zal aanvangen. Ik kan geen drie dagen op rij in de aanval trekken. Misschien moet ik woensdag een beetje herstellen en donderdag het dan nog eens proberen, in de rit naar l’Alpe d’Huez, dat is toch ook een heel mooie rit. Twee aankomsten bergop de komende dagen, het zal ook afwachten zijn wat de klassementsrenners zullen doen. Zij voelen zich wellicht dan ook geïnspireerd en daarom ben ik ook blij dat ik vandaag mee was in de aanval. Ik was op de afspraak.”

Pauwels reed meteen na de finish naar zijn vrouw Ine Beyen en de twee kinderen, Odile en Marcelle (de jongste). “Ze waren al de eerste drie dagen in de Tour, naar de Roubaix-rit en nu nog tot het einde van de passage in de Alpen. Ik hoop ze nog eens mee te kunnen nemen op het podium en zal mijn best blijven doen om dat te realiseren.”