• Shares

Onder een grijze en vooral natte hemel werd het derde EK afgewerkt. Het slechte weer zorgde voor een zware wedstrijd en daar hadden vooral de Belgen baat bij. Hoe harder de wedstrijd, hoe beter voor het trio Van Aert, Stuyven en Van Avermaet.

De traditionele vroege vlucht reed al vrij snel weg met zes renners. Geen grote namen, geen grote landen. In het peloton was het vooral Dries Van Gestel die voor de controle zorgde. De jonge Belg hield haast op zijn eentje, af en toe bijgestaan door de Fransen en de Italianen, de kloof met de vluchters binnen de perken.

De favorieten hielden zich lange tijd gedeisd, de eerste die van zich deed spreken was Peter Sagan. Niet met een demarrage, wel met een opgave. “Ik had nog te veel last van mijn val in de Tour”, verklaarde de wereldkampioen achteraf. “Mijn rug en heup speelden me nog altijd parten en dat was op dit technische parcours nefast. Ik ga me nu via Hamburg en de Vuelta zo goed mogelijk voorbereiden op het WK in Innsbruck.”

Belgen versnellen

De finale werd op tachtig kilometer van de finish ingeleid door onze landgenoten. Jelle Wallays en Tosh Van der Sande zorgden voor de versnelling, de deur stond duidelijk achteraan open in het peloton. Toch geraakte er niemand echt uit de greep van het peloton.

Pas op vijftig kilometer van de finish werd het ernstig. Onze landgenoot Xandro Meurisse trok alleen in de aanval en kreeg tien negen renners achter zich aan met daarbij Wout Van Aert en Mathieu Van der Poel. Vooraan vel de Let Liepins weg met een lekke achterband. In het peloton ging de blok erop, de voorsprong van de tien liep al snel op tot over de minuut.

Van Aert versus Van der Poel

Het werd snel duidelijk dat de winnaar vooraan zat. Met zowel Van der Poel als Van Aert plaatsten de veldrijders zich opnieuw onder het voetlicht maar ze mochten de concurrentie zeker niet onderschatten: de Italiaan Matteo Trentin won al meerdere Touretappes en ook de Zwitser Albasini is een man met kwaliteiten. Ook opvallend: met Mathieu van der Poel bevond ook de regerend Europees kampioen in het veld zich in de kopgroep.

De renners vooraan werkten goed samen met een glansrol voor Meurisse in dienst van Van Aert. Het was in de slotronde van vijftien kilometer wachten op een eerste aanval. Sensatie echter op iets minder dan tien kilometer. De Nederlander Lammertink kon op de kletsnatte ondergrond zijn evenwicht niet houden en ging onderuit. Van der Poel, Van Aert, Trentin en de Spanjaard Herrada glipten er doorheen, vanuit de achtergrond keerde enkel nog de Italiaan Cimolai terug. Die speelde ridder of mis en demarreerde. Heel even werd er getwijfeld maar Van der Poel en Van Aert besloten toch te reageren. Er werd vooraan serieus gepokerd maar de toppers leken te speculeren op hun spurtsnelheid. Zowel Van der Poel als Van Aert zijn behoorlijk snel maar Trentin won vorig jaar wel een rist Vuelta-etappes in een massaspurt.

VROOM