Ik sta me net af te drogen aan de rand van het meer van Lacanau, een bron van zaligheid in de Gironde-streek aan de Atlantische kust van Frankrijk. Mijn gezin en ik zijn hier vandaag neergestreken met onze campervan en hebben ons knus aan het water geïnstalleerd. Een hotel met niet drie, maar een miljoen sterren, zeg maar. Voor mij staat een schriel mannetje in een veel te groot motorpak, puffend, de wanhoop in de ogen. Zonet is hij het terrein opgereden met een kleine scooter, waarop twee gigantische reistassen gebonden zijn. “De politie zal van mijn tentje en scooter toch geen probleem maken? En ik zal me gedragen.”. Ik zeg hem dat het voor mij absoluut geen probleem vormt, maar dat de lokale arm der gerechtigheid daar misschien anders over kan denken. De wetgeving in Frankrijk is namelijk onverbiddelijk als het op wildkamperen aankomt. Ironisch genoeg is het toegestaan om je met een bus, camper of wagen ergens te parkeren en daar dan de nacht door te brengen, zolang je maar niet ‘ontplooit’. Wat dan slaat op het plaatsen van hangmatten, meubels, tenten of groot uitgevallen barbecues. Een camper? Geen probleem. Een tentje? Ho maar!

Maar dit geheel terzijde. Wat mij interesseert is waarom die kleine hobbit met twee volle draagtassen op zijn te kleine scooter rond tjokt door Frankrijk aan een snelheid van 50 km  per uur.

“Het klopt dat de vrachtwagenchauffeurs me niet altijd even fijn behandelen” , valt hij me in de rede, “maar geef toe dat het een erg pure vorm van reizen is. Ik rijd traag, en kan elk landschap beleven. Alles via de kleine wegen uiteraard. Ik vertrok drie weken terug in Bayonne, het hart van de Atlantische Pyreneeën. Het plan is om de hele kustlijn af te rijden tot in Dunkerque.”. Het deed me denken aan Cyriel Buysse, de Vlaamse schrijver die in 1908 met een Belgische Minerva met vier cilinders Frankrijk zou doorkruisen, op zoek naar avontuur. Het werd een tocht van vijfduizend kilometers, langs steden als Bouillon, Dijon, Avignon, Carcassonne, Chartres en Parijs.

“Momenteel woon ik in Parijs hoor,”, ging onze vriendelijke hobbit verder, “maar ik zwaai bijna af en ben dus dringend op zoek naar een alternatief voor de overbevolkte metropool. Uiteindelijk is dat de reden van deze queeste. Door mijn trage tocht bezoek ik tal van dorpjes en kom ik in contact met bewoners, passanten van alle slag. En dan enquêteer ik hen: is het hier fijn leven? Wordt het niet te doods in de winter? Hoe kostelijk is het?”.

De brave man had dus een duidelijk doel gekoppeld aan zijn reis. Ik bedacht me hoe geweldig dit was. In tijden waarin Google je perfect alle geboortecijfers, inwonersaantallen en gemeentebelastingen in een oogwenk kan voorzien, had deze man besloten om toch net dat ietsje dieper te graven. Héérlijk!

De avond viel. Hobbitje had zonet zijn afwas gedaan, hij was klaar om onder de wol te kruipen, toen blauwe zwaailichten de pret kwamen verstoren. De gendarmes vroegen hem vriendelijk om de tent te verwijderen, anders hing hem een boete van 2500 euro boven het hoofd. “Bienvenue en France!”, riep hij me nog toe. Succes, Julien! Je t’embrasse!

Meer reisinspiratie nodig? Bekijk Evenaar via Telenet Kanaal 51, Proximus 217, TV Vlaanderen 13. Of bezoek de vernieuwde website:

HOT OP SHE.

GEFLITST

video

Celebs

Food

Life

Mode