Dat de tweede festivaldag niet echt gezegend was met hoogtepunten, werd al snel duidelijk. Zeker op de Main Stage, waar bands als Papa Roach en N.E.R.D. hooguit routineus vakwerk afleverden. En als je hoofdact Travi$ Scott ook nog eens afzegt, zit je met een probleem. Dus schakelde Chokri enkele landgenoten in om het boeltje op te soppen: Charlotte de Witte mocht met haar stevige technobeats de dag op het hoofdpodium afsluiten, en Oscar And The Wolf werd prompt weer gebombardeerd tot headliner, een eer die frontman Max Colombie twee jaar geleden al te beurt viel.

En kijk: één confettiregen later waren al die zorgen over de matige dag weggesmolten als sneeuw voor de zon. Het circus van Colombie was geland op het hoofdpodium, daar kon je na een euforisch ‘You’re Mine’ niet meer omheen. Een productie om u tegen te zeggen, met een podium dat zo in een Dash-reclame kon: witter dan wit, met een band volledig in het wit en een dozijn rookmachines die op tijd en stond hun witte wolken uitspuwden. Colombie - helemaal in het wit, buiten die afgrijselijke lieslaarzen - bombardeerde zichzelf ermee tot organisator van zijn hoogsteigen Sensation White.

Toen de lasers, lichten en spots plots verkleurden tot neon en purper, was het cabardouche van Colombie geopend. Eén noot, meer was er niet nodig om de smachtende tienermeisjes te laten smelten. ‘ Don’t you wanna have a little bit of fun ?’, kreunde Colombie tijdens ‘Exotic’, een nummer als een glitzy nachtclub waar de schimmige figuren vanuit een hoekje steeds dichterbij komen geslopen. U moest verlangen, smachten, en dànsen, dat werd al gauw duidelijk. Terwijl Colombie zich door ‘Undress’ kreunde en croonde , misten we enkel nog de witte vleugelpiano, bij ‘So Real’ was het bleiten op de dansvloer, het tere ‘Infinity’ verwerd dan weer plots tot een platte Boccacio-schijf.

Dat is dan ook het enige wat je Oscar And The Wolf kan aansmeren: op de spectaculaire catwalk van Colombie telt enkel het glimmende oppervlak, de onmiddellijke impact, een troebel plasje zonder echte diepte. Ach, u danste verder, geen zorg in de wereld, in trance bij de bedwelmende deuntjes van deze hagelwitte popprins. Terwijl hij met hattrick ‘Breathing’, ‘On Fire’ en ‘Fever’ de wei een laatste keer inpakte, kon Colombie een gelukzalige glimlach niet onderdrukken. Hij besefte het zelf ook: Oscar And The Wolf kroonde zich met de vingers in de neus tot Koning der Belgen. Uw zere dansbenen zullen dat morgenvroeg wel beamen.